Anadolu sahasındaki bazı mutasavvıf şairlerin vezne bakışı ve şiirlerindeki vezin problemleri

Authors : Salih YILMAZ

Pages : 620-636

Doi:10.29000/rumelide.1032444

View : 19 | Download : 8

Publication Date : 2021-12-21

Article Type : Research Paper

Abstract :Halk ve divan şiirinden izler taşıyan ancak her iki gelenekten ayrılan yönleri olan tasavvufî şiirin doğru bir şekilde incelenip değerlendirilmesi için mutasavvıf şairin şiire bakışının doğru anlaşılmasına ihtiyaç vardır. Keza vezin açısından başarısız ya da kusurlu görülen tasavvufî şiire de bu bilgiyle yaklaşmak daha sağlıklı değerlendirme yapmaya yardımcı olacaktır. Bu makalede sûfî şairin şiire bakışı ile ilgili yapılan çalışmalardan, divanların inceleme bölümlerindeki vezinle ilgili verilerden ve şiir örneklerinden hareketle şiirlerinde vezin meselesine nasıl baktığına dair ve tasavvufî şiirde veznin nasıl kullanıldığı hakkında tespitlere yer verilecektir. Çalışmada tasavvufî şiir geleneği, sûfî şairin şiire bakışı ve tasavvufî şiirde vezin konuları hakkında genel değerlendirmelerden sonra tasavvufî şiirin 13. yy.’dan günümüze uzanan serüveninde Yûnus Emre, Kaygusuz Abdal, Kemal Ümmî, Şemseddîn-i Sivâsî, Niyâzî-i Mısrî, İsmail Hakkı Bursevî, İbrahim Hakkı Erzurumî, Osman Kemâlî Efendi, Muhammed Lutfî Efendi gibi her asrın temayüz etmiş şairlerinin şiirlerinde tercih ettikleri vezin türü ve vezin kusurları incelenmiştir. Sanat gayesi taşımadan hakikati dile getirmeye çalışan sûfî şair, vezin konusunda genel olarak çok özenli değildir. Bununla birlikte İbrahim Hakkı, Osman Kemâlî Efendi gibi bazı sûfî şairler, vezin konusunda, sanat endişesiyle şiir yazan klasik edebiyatımızın şairleri gibi hassas ve itinalı davranmışlardır.
Keywords : Vezin, tasavvufi şiir, sûfî şair