Tip 2 Diyabetli Hastalarda Nötrofil/Lenfosit Oranı ve Sistemik İnflamasyon İndeksinin Mikroalbuminüri ile İlişkisinin Değerlendirilmesi

Authors : Selma Özlem Çelikdelen, Ayşe Günay, Önder Aydemir, Oğuzhan Aksu

Pages : 437-446

Doi:10.22312/sdusbed.1483675

View : 15 | Download : 5

Publication Date : 2024-12-25

Article Type : Research Paper

Abstract :Amaç: Çalışmamızda tip 2 diyabetli (T2DM) hastalarda sistemik inflamasyon indeksi (SII) ve nötrofil/lenfosit oranının mikroalbuminüri gelişimi üzerindeki prediktif etkisini araştırmak amaçlandı. Materyal ve Metot: Retrospektif olarak planlanan çalışmaya Haziran/2023–Eylül/2023 tarih aralığında xxx hastanesi endokrinoloji polikliniğine başvurmuş olan 18-70 yaş arası 140 T2DM hastası alındı, dosya ve laboratuvar verileri tarandı. Vaka grubuna (grup 1) spot idrar mikroalbumin/kreatinin oranı 30-300 mg/gün aralığında olan 70 T2DM hastası alındı. Kontrol grubuna (grup 2) mikroalbuminürisi olmayan 70 T2DM hastası alındı. Hastaların açlık kan şekeri (AKŞ), kreatinin, glomeruler filtrasyon hızı (GFR), HbA1c, LDL ve HDL kolesterol, trigliserid, hemogram, spot idrarda albumin/kreatinin, tam idrar tetkiki parametreleri kaydedildi. Hasta dosyalarındaki verilerden yaşı, cinsiyeti, boyu, kilosu, vücut kitle indeksi (VKİ) ve kullandıkları medikal tedavileri kaydedildi. Laboratuvar sonuçlarına göre NLO ve SII hesaplandı(NLO=nötrofil sayısı/lenfosit sayısı oranı; SII=trombosit sayısıxnötrofil sayısı/lenfosit sayısı oranı). İstatistiksel analizler iki grup üzerinden yapıldı. Bulgular: Gruplar arasında yaş, cinsiyet dağılımı, VKİ, hemogram parametreleri, kreatinin, LDL ve HDL kolesterol gibi biyokimyasal parametreler açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Mikroalbüminürisi olan T2DM’li hastaların AKŞ ve HbA1c değeri mikroalbüminürisi olmayan T2DM’li hastalardan istatiksel anlamlı yüksek iken GFR istatatistiksel anlamlı düşük bulundu (p<0,05). Gruplar NLO ve SII açısından kıyaslandığında istatistiksel anlamlı farklılık gözlenmedi. Mikroalbuminürisi olmayan hastalar SGLT-2 inhibitörü kullanımına göre değerlendirildiğinde SGLT-2 inhibitör tedavisi alan hastalarda NLO yüksek bulundu (p<0,05). Diğer grup ilaçlar açısından kıyaslandığında NLO ve SII ile ilişki saptanmadı. Sonuç: Çalışmamızın sonucunda mikroalbuminürisi olan T2DM’ li ve olmayan T2DM’ li hastalar arasında NLO ve SII arasında anlamlı fark saptanmadı. Mikroalbuminürisi olmayan ve SGLT-2 inhibitörü kullanan T2DM hastalarda NLO’ nun istatistiksel anlamlı yüksek olduğu saptandı. Sonuç olarak diyabetik hastalarda nefropati gelişiminin erken dönem belirteci olarak kullanılabilen bu parametrelerin, diğer inflamasyon belirteçleri ve farmakolojik ajanlarla olan etkileşimlerinin değerlendirileceği daha geniş hasta popülasyonunda yapılacak prospektif çalışmalar gereklidir.
Keywords : diyabetik nefropati, mikroalbuminüri, inflamasyon