ÖZNELLİĞİN YASI ve KENDİLİĞİN BİLMEZLİK TUTKUSU

Authors : Uğurcan Kaçmaz

Pages : 255-285

Doi:10.61904/sbe.1317468

View : 117 | Download : 86

Publication Date : 2023-12-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Freud açısından yas süreci, sevilen bir kişinin kaybıyla ya da kaybedilen kişinin yerine ikamet eden kavramların kaybına verilen tepkidir fakat kişinin öznelliğinin kaybı nedeniyle tuttuğu yas sıra dışıdır. Kişinin öznelliğini kaybetmesi demek o öznelliği oluşturan ve onu bir arada tutan imajların, niteliklerin, anıların, duygu ve düşüncelerin dağılması demektir. Toplumsal yapı sayesinde bedenlenerek benlik sahibi olan özne ötekinin yetkesiyle yetkilenerek irade-söz sahibi olur. Yetkilenme-bedenlenme sürecinin öznesi bu süreçlerin düğümlendiği bedenlenme ve yetkilenme ağını yitirdiğinde öznelliğini kaybedebilmektedir. Bu çalışmada kişinin yitirilen öznelliğinin yas süreci ele alınarak öznenin kendi hakikatine yaklaştığı bedenlenme ve yetkilendirme süreçlerinin ontolojik ve epistemolojik yönleri ortaya konulacaktır. Bedenlenme ve yetkilenme süreçlerinin kesiştiği uzamsal alan, hakikatin açığa çıkabildiği Lacancı bilmezlik tutkusu olgusuyla ele alınacaktır. Öznelliğin bilmezlik tutkusuyla olan mantığının gösterilebilmesi için sahih olan ile olmayan arasında gidip gelen itirafın epistemolojik formu ele alınacaktır. Böylelikle yası tutulan öznelliğin sahihliği ve neliği ele alınabilecektir. Bu yas sürecini anlamlandırabilmek adına Camus’nun Düşüş adlı metninden yola çıkılarak kendiliğin yitirilişine ve bu kayba karşı tutulan yasın kavramsallaştırılması gerçekleştirilecektir. Sahih olan ve olmayan arasındaki diyalektik bağlam Lacancı psikanalizdeki bilmezlik tutkusu kavramıyla ele alınarak yitirilen öznelliğe karşı kendiliğin yine de sahip olduğu imkânsız şey tartışmaya açılacak ve farklı bir bedenlenme ve yetkilenme sürecine işaret edilecektir.
Keywords : Hakikat, Yalan, Bilmezlik Tutkusu, İtiraf, Kendilik