VAKIFLAR AND GUILDS AS AN INSTITUTION OF COMPLEMENTARITY

Authors : Ali DEMİR

Pages : 779-799

Doi:10.47525/ulasbid.895601

View : 15 | Download : 11

Publication Date : 2021-08-05

Article Type : Research Paper

Abstract :Osmanlı İmparatorluğu’nda kozmoloji teoloji ile dergâhlarda birbirine entegre ediliyordu. Dergâhların ve üzerinde kuruldukları vakıfların sosyal ve zamansal gerilemeleri, loncaların yükselişi ile ele ele gider. Çalışmada, vakıflar ve loncaların bu eşzamanlılığı Weber’in ideal tip yöntemi ile entegrasyon ve dahil etme kavramları kapsamında iki farklı sosyal koordinasyon türü olarak işlenecek. Toplum normlarına dayalı entegrasyon, vakıfların etik ve/veya etnik liderin çıkarlarını genelleştirmeye yetebilir. Ancak, loncalar gibi araçsal akıl üzerine kurulu bir organizasyonda birlikteliğe dahil etme, tarihsel kişiliklerden çok sözleşme temelinde modern hukuk sisteminden beklenmektedir. Osmanlı İmparatorluğu’nda, vakıflar merkezli bir topluluktan loncalar çerçevesinde sembolik iletişime dayanan bir topluma geçişin en önemli aktörleri ayanlardır. Ayanlar hem bağlayıcı normlar yoluyla entegrasyonu hem de güç ve para yoluyla dahil edilmeyi talep ediyorlardı. Bu aynı anda iki tür sosyal eylemin koordinasyonu tamamlayıcılık olarak tanımlanacak. Çalışma, bu bağlamda modernitenin önkoşullarının incelenmesinden sonra, bu biçim değişikliğine kurumsal düzeyde teorik bir çerçeve sunmaktadır.
Keywords : vakıflar, loncalar, entegrasyon, dahil etme, tamamlayıcılık, ideal tip