I. Ara Dönem'den Orta Krallığa [M.Ö 2200-1950]: Mısır Devleti'nde "Yayılmacı" İdeolojinin Oluşumu ve Aşağı Nübye'ye Uygulanışı

Authors : İzzet ÇIVGIN

Pages : 683-721

Doi:10.1501/SBFder_0000002367

View : 21 | Download : 11

Publication Date : 2015-11-03

Article Type : Research Paper

Abstract :Çalışma, tarihteki kültürel karşılaşma (ticaret, öykünme, kolonileşme, fetih/ilhak) örnekleri ile bunların toplumsal ve siyasal değişmeye katkısını inceleyen makaleler dizisinin sekizincisini oluşturmaktadır. Metnin temel argümanı, Mısır Orta Krallığı'nın (MÖ. 2050-1750) güney/Nübye yönünde başlattığı kolonileşmenin tarihsel arka-planının "1. Ara Dönem"de (2200-2050) yaşanan fetret devri ve merkezî iktidarın krizi olduğudur. Eski Krallık (2700-2200) rejiminin çözüldüğü ve kraliyet otoritesindeki zafiyetten dolayı Mısır eyaletlerinin merkezden bağımsızlaştığı bir ortamda, sarayın ekonomik ve siyasal tekeli kırılmış, doğal kaynakların merkez yerine taşraya aktığı yeni bir düzen kurulmuştur. Bu yerelleşmenin (âdemimerkeziyetin) kalıcı olmamasının nedeni ise, Mısır devlet ideolojisinde siyasal birliğin ve merkeziyetçi hiyerarşinin "ideal" görülüp kutsanmasıdır. Ara dönemler, aşılması gereken, istikrarsızlık ve bereketsizlik üreten "kaotik" zamanlardır. Orta (Herakleopolis) ve Yukarı Mısır‟da (Thebai) ortaya çıkan yerel iktidar odakları, bu anlayış doğrultusunda Eski Krallık düzenini yeniden kurmak ("ideal"i yakalamak) için birbirleriyle kıyasıya mücadele etmişlerdir. Değişen, Ara Dönem'de siyasal birlik için zorunlu kabul edilen "genişleme"nin Orta Krallıkta sınır güvenliği, siyasal istikrar ve daha fazla servet birikimi için sürdürülmesidir.
Keywords : 1 Ara Dönem, Mısır Orta Krallığı, Aşağı ve Yukarı Nübye, Medjay ve C Grup Kültürleri, Kerma Kültürü