TÜRKİYE’DE DİN EĞİTİMİ VE ÖĞRETİMİNE YENİDEN DÖNÜŞ SÜRECİ (1946-1949)

Authors : Pir Murat SİVRİ

Pages : 37-56

View : 16 | Download : 7

Publication Date : 2017-08-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Cumhuriyet’in ilanından beri Türkiye’de dinin yeri ve din eğitimi en çok tartışılan meseleler arasında yer almıştır. Özellikle din eğitimi konusunda hükümetlerin din politikalarına paralel olarak farklı uygulamalara başvurulduğunu görmekteyiz. Şüphesiz bu farklı uygulamalarda Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin iç dinamiklerinin mecburi değişkenliği ile birlikte dünya siyasi konjonktürünün de etkili olduğu söylenebilir. Cumhuriyet’in ilanı ve hemen ardından 3 Mart 1924’te kabul edilen Tevhid-i Tedrisat Kanunu’nun din eğitimi konusunda bir milat olduğunu kabul etmek gerekir. Eğitimde ikiliği ortadan kaldırmayı ve bu kapsamda medreselerin kapatılmasını öngören bu kanunun ardından din eğitimi alanındaki boşluğu doldurmak için İmam Hatip Liseleri açılmıştır. Fakat İmam Hatip Liselerinin Türk milli eğitimi içerisindeki yeri sürekli olarak tartışma konusu olmuştur. Cumhuriyet Halk Partisi’nin Türkiye’de tek müessir güç olduğu 1923-1946 yılları arasında-tek parti döneminde- Laik devlet ve haliyle laik eğitim anlayışını temel politika edinmesi bahsedilen tarihlerde İmam Hatip Liselerinin serbest hareketini kısıtlamıştır. Bu okulların medreselerin bir devamı olarak görülmesi şüphesiz bu baskıda etkili olmuştur. Neticede bu okullar 1930-1931 eğitim öğretim yılında öğrenci yetersizliği sebep gösterilerek kapatılmıştır. Bu durum 1949 yılına kadar devam etmiştir. 1949’da ise bu okullar İmam Hatip Kursları olarak yeniden açılmıştır. Bu Çalışmada demokrasiye geçiş sürecinin bir zorunluluğu olarak CHP’nin din eğitimi politikasında meydana gelen ılımlı değişikliklere temas edilerek bunun özellikle meclis tutanaklarındaki yansımaları aktarılacaktır. Bu kapsamda İmam Hatiplerin yeniden açılışı olayı tarihi gerçekliği içerisinde ele alınmaya çalışılacaktır.
Keywords : CHP, Demokrasi, Din Eğitimi