CENGİZ DAĞCI'NIN ÜŞÜYEN SOKAK ROMANINDA İRONİK DİL KULLANIMI

Authors : Alparslan Demir, Eylem Dereli

Pages : 351-363

Doi:10.33692/avrasyad.1523795

View : 181 | Download : 150

Publication Date : 2024-12-15

Article Type : Research Paper

Abstract :Çağdaş Türk ve Kırım edebiyatının seçkin yazarları arasında yer alan Cengiz Dağcı’nın yaşamı, Kırım’ın Gurzuf kasabasında başlar ve vatan hasretiyle geçirdiği İngiltere’nin Londra şehrinde sonlanır. Yazar, anılarını kurgularken toplumun kültürel yaşanmışlığını da geleceğe aktarır. Yazarın benliğine yaptığı arayış yolculuğu, yaşadığı acıların estetize edilmesiyle karşımıza çıkar. Zira Dağcı’da görülen etkili gözlem yapabilme kabiliyeti, onun kendine has mizahi üslubuyla ve gerçekçi bakış açısıyla birleştiğinde özgün eserler meydana gelir. Yazarın realist teknikte ve romantizmin etkisinde eserler vermesinde, dönemin zihni yapısı ve öz yaşamı etkin bir rol oynar. Nitekim yazarın eserleri her ne kadar gerçeklikle örtüşse de dil süzgecinden geçerek bir metne dönüştüğünden hayal gücünün izlerini taşır. Dağcı’nın edebi eserlerinde canlı, dramatik, trajik sahneler ağır basar. Başarısı samimi üslubunda saklıdır. Yaşadığı trajediyi anlatmayı misyon edinen yazarımızın mizahi dil tercihi, toplumun evrensel sorunlarını içerisinde barındırdığından, keskin bir zekayla yaşananlara tepki verme niteliği de taşır. Yazar özlemini duyduğu Kırım coğrafyasını muhayyilesinde hayal ederek, oraya ulaşabilmeyi arzular. Kırım’ın onda bıraktığı kültürel mirası geleceğe taşıma arzusuyla özgün eserlerini veren Dağcı’nın, yaşadığı acı trajediye yalnızca ideolojik yaklaşmaması romana estetik bir değer katar. Üşüyen Sokak romanında dilin ironi işlevini çok etkili kullanan Dağcı, toplumsal yaşamda bireyin dış dünya nesnelerine ve iç dünyasına ilişkin yüklediği anlamları ironize etmede oldukça başarılıdır. Bu incelemede Üşüyen Sokak eseri, ironik dil ve kurgudaki işlevi yönüyle çözümlenecektir.
Keywords : Cengiz Dağcı, Üşüyen Sokak, Toplum, Kültür, Mizah, İroni