Fotokatalitik yöntemlerle pestisit giderimi: Clothianidin örneği

Authors : Güray SALİHOĞLU, Gizem Evrim DİLCAN, Mojca KRALJ, Polonca TREBSE

Pages : 855-862

Doi:10.31590/ejosat.600236

View : 23 | Download : 14

Publication Date : 2019-08-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Neonikotinoid grubu pestisitler, nikotine benzeyen davranışlarıyla sinirdokularını etkileyen insektisitlerdir. Bu insektisit grubunun özellikle balarısı kolonileri üzerindeki ölümcül etkileri bilinmektedir. Bunun yanındaki diğer olumsuz ekolojik etkileri nedeniyle bazı türlerinin kullanımı çeşitli ülkelerde yasaklanmıştır. Neonikotinoid grubundan bir insektisit türü olan Clothianidin, su ve toprak gibi çevresel ortamlarda bulunabilen yasaklanmış insektisit türlerinden biridir. Clothianidin kalıcı ve yüksek hareketliliğe sahip, hidrolize dirençli, yeraltısuyuna ve yüzeysel sulara sızma potansiyeline sahip bir neonikotinoid grubu pestisit türü olarak bilinmektedir. Clothianidinin görünür ışık karşısındaki fotodegradasyon davranışını belirlemek ve arıtma formülasyonları geliştirmek bu kirleticilerle kirlenmiş atıksuların yönetiminde önemlidir. Bu çalışmanın amacı, Clothinanidin’in ileri oksidasyon yöntemleriyle giderim etkinliğini araştırmaktır. Çalışma kapsamında Clothianidin’in UV-A, UV-C ışınları karşısındaki kararlılığının yanında TiO 2 ve oksijen desteği ile su içerisindeki fotokatalitik bozunması da araştırılmıştır. Clothianidinin sulu çözeltisi 0-120 dakika arasında değişen süreler boyunca UV-A, UV-A+TiO 2 , UV-A+TiO 2 +O 2 ve UV-C uygulamalarına tabi tutulmuş, süreç esnasında değişen Clothianidin konsantrasyonu HPLC analizleriyle izlenmiştir. UV-A uygulamasına tabi tutulan çözeltideki Clothianidin düzeyinin sabit kaldığı, kirleticinin herhangi bir bozunmaya uğramadığı gözlenmiştir. Ancak TiO 2 varlığında yapılan UV-A uygulaması, herhangi bir giderim etkisi göstermeyen UV-A uygulamasına göre uygulama süresiyle artan bir Clothianidin giderim eğilimiyle sonuçlanmıştır.  UV-A+TiO 2 uygulamasının %42 oranında bir giderimle sonuçlandığı görülmüştür. UV-A+TiO 2 sürecine oksijen ilave edilerek yapılan uygulamada ise oksijenin Clothianidin’in bozunmasına olumlu bir etkisinin olduğu, giderim veriminin artarak %42’den %69 düzeyine ulaştığı görülmüştür. UV-C uygulaması ile 5 dakika gibi kısa bir sürede %99’a varan bir giderim verimi elde edilmiştir. TiO 2 ve oksijen varlığında gerçekleştirilen fotokatalik yöntemin ve özellikle UV-C uygulamasının diğer yöntemlerden çok daha etkili olduğu ve arıtma çözümlerinde tercih edilebileceği sonucuna varılmıştır.
Keywords : Neonikotinoid, ileri arıtma, TiO2, UV A, UV C, Fotoliz