SEFÎRÎ VE BUHÂRÎ ŞERHİ

Authors : Hizir YAĞCI

Pages : 39-58

View : 20 | Download : 8

Publication Date : 2018-09-15

Article Type : Research Paper

Abstract : Sefîrî, el-Mecâlisü’l-va‘ziyye fî şerhi ehâdîsi hayri’lberiyye  min Sahîhi’l-İmâmi’l-Buhârî adlı eserini hicri X. yüzyılda şerh edebiyatının kemale erdiği bir dönemde  kaleme almıştır. Eser, bir vaaz ve irşad kitabı olmasının  yanı sıra kısmi bir şerh karakterine sahiptir. Müellif,  el-Câmi‘u-s-sahîh ’ten seçtiği bazı hadîsleri,“meclis/ oturum” adı altında şerh etmeye çalışmıştır. قوله tarzında  yazılan eserde, bazen إن قيل / şâyet şöyle denilirse,  şeklinde mukadder sorular yöneltilerek الجواب / أجيب şöyle  cevap verilir/cevabı şudur, şeklinde meseleler  tartışılmıştır. Kullandığı kaynaklar çeşitlilik arz etse de  ağırlıklı olarak hadîs ve tasavvuf-ahlâk kitaplarından  istifade eden Sefîrî, iktibaslarında birçok hata yapmıştır.  Peygamber tasavvurunda tasavvufî bir yorum  benimseyen Sefîrî; sünnet-vahiy ilişkisi, Hz.  Peygamber’e yalan isnad edenin durumu ve haberi  vahidle amel etmenin gerekliliği gibi bazı hadîs  ilimlerine yönelik açıklamalarda bulunmuştur. Hz.  Peygamber’in davranışlarından birtakım eğitim ilkeleri  çıkaran Sefîrî, çeşitli nedenlerle vaizlerin sorumluluktan  kaçmasının doğru olmadığına ve muhataplarının  ruhlarına hitap etmeyi başarmaları gerektiğine vurgu  yapmıştır.
Keywords : Sefîrî, Buhârî Şerhi, Sünnet, Vahiy, İrşad