ARİSTOTELES’TE POETİKANIN DOĞASI VE SINIRLARI

Authors : Emir H ÜLGER

Pages : 195-214

View : 11 | Download : 6

Publication Date : 2013-12-01

Article Type : Research Paper

Abstract :Aristoteles’te sanatsal yaratmanın doğası, insanın “anlama ve bilme” arzusundan kaynaklanır. Sanat ve sanatsal yaratı, tekniğin olanağı ve düşünce sayesinde gelişerek, yetkinleşir. Bu üretimde, varlıksal bir hakikat açığa çıkar. Bütün var olanlar gibi sanat eseri de “madde ve form”a dayanır. Her sanat eseri, belirli bir materyalin almış olduğu bir “form” olarak düşüncenin de taşıyıcısıdır. Sanat eserinde, insan düşüncesinin ve yaratıcılığının doğaya bir katkısı söz konusudur. Poetika kuramına göre sanat, var olan malzemeye yeniden şekil vererek, onu kendi iç yasalarına göre akılsal olarak yeniden yaratma etkinliğidir. Böylece, sanatın entellektüel içerik yanında epistemolojik yapısı da ortaya çıkar. Aristoteles sanat kuramı, köken olarak Platon’un Mimesis kuramına dayansa da yapısal olarak değişime uğratılır. Böylece Aristoteles’in sanat kuramı, çok farklı bir noktada ilerler ve en sonunda gelmiş olduğu yer açısından son derece ileri bir sanatsal üretim kavrayışına ve sanatsal kategorilere ulaşarak Platon’un Mimesis Kuramı’nın sınır çerçevesini değişime uğratır
Keywords : Aristoteles, Sanat Felsefesi, Poetika, Mimesis, Estetik