Mahmud Sami Ramazanoğlu’nun (1892-1984) Tasavvuf Anlayışında Altı Temel Prensip

Authors : Muzaffer Ertuğrul

Pages : 139-168

View : 94 | Download : 73

Publication Date : 2024-06-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Mahmud Sami Ramazanoğlu (1892-1984) son devrin önemli mürşitlerinden biridir. Kelâmî Dergâhı şeyhi Muhammed Esad Erbîlî’nin (1847-1931) gözetiminde tasavvufi terbiyesini tamamlamıştır. Genç yaşında başladığı manevi eğitimini kısa bir sürede tamamlamış ve mürşidinin verdiği icazetle memleketi Adana’da irşat vazifesine başlamıştır. Mürşidi Erbîlî’nin vefatından yaklaşık on bir yıl kadar sonra da diğer halifelerin kendisine tabi olmasıyla mürşidinden boşalan irşat makamına geçmiştir. Tasavvufi bir kimliğe sahip olan Sami Efendi, aynı zamanda bir İslam hukukçusu ve fıkıh âlimidir. Ama ilmi çalışmadan ziyade insan yetiştirmeye önem verdiği için onun mürşit kimliği âlim kimliğinin önüne geçmiştir. Sami Efendi, Menemen Hadisesi’nden sonra dağılmış ve zayıflamış olan Erbîlî’nin tasavvuf ekolünü toparlamış, güçlendirmiş ve ihya etmiştir. Bunu yaparken de şeriat ve sünnete bağlılıktan asla taviz vermemiş, ilmi önemsemiş, şöhretten ve taassuptan uzak durmuş, keramete değil istikamete önem vermiştir. Bu makalede Sami Efendi’nin tasavvuf anlayışının temelini oluşturan altı prensip üzerinde durulmuş ve Sami Efendi örneği üzerinden İslami değerlere uygun bir tasavvuf anlayışının sınırlarının çizilmesi amaçlanmıştır. Sami Efendi’nin üzerinde durduğu bu prensipler tasavvufî hayatın İslâmî çizgiden çıkmadan devam edebilmesi için önemlidir.
Keywords : Tasavvuf, Şeyh, Nakşibendî, Mahmud Sami Ramazanoğlu, Şeriat, Sünnet