İKİNCİ DÜNYA SAVAŞINDA TÜRKİYE’NİN SAVAŞ DIŞI KALMA POLİTİKALARI VE SONUÇLARI

Authors : Fatma Rezzan ÜNALP

Pages : 201-221

Doi:10.17498/kdeniz.667276

View : 14 | Download : 8

Publication Date : 2020-03-03

Article Type : Research Paper

Abstract :1 Eylül 1939 günü Almanya’nın Polonya’ya saldırmasıyla İkinci Dünya Savaşı başladığında Türkiye’nin temel endişesi ulusal egemenliğine ve toprak bütünlüğüne zarar gelmeden bu badireyi en güvenli şekilde atlatabilmekti. Dünyayı kasıp kavuran bu altı yıllık savaş süresince, Türk başkenti yabancı istihbarat teşkilatlarının mücadele alanı haline geldi. Hitler Almanya`sı, Türkiye`yi kendi safına çekmek için her yolu denedi. Kasım 1940’da Nazi-Sovyet pazarlığının başarısız olması, savaşın bundan sonraki gelişimini önemli bir şekilde etkiledi. Türkiye bu nedenle savaş süresince bloklar arasındaki gelişmelere bağlı olarak karşılıklı saldırmazlık ve güvenlik taahhütleri içeren anlaşmalar imzalayarak sınırlarının güvenliğini garanti altına almaya çalışmıştır. İkinci Dünya Savaşı 7 Mayıs’ta Almanya, 2 Eylül 1945’te Japonya’nın kayıtsız koşulsuz teslim antlaşmalarını imzalamasıyla sona erdiğinde, Türkiye bütün dünyada etkilerini hissettiren büyük bir yıkımdan savaş dışı kalarak tek kurşun atmadan kurtulmuş oluyordu. Fakat bundan sonra Alman yenilgisi nedeniyle doğu Avrupa’daki dengenin SSCB lehine bozulması sonucu ortaya çıkan tehlike, şimdi başka bir biçimde Türkiye’nin tam karşısındaydı. Bu makalede, İkinci Dünya Savaşı süresince Türkiye’nin savaşa girme konusunda iki taraftan maruz kaldığı yoğun baskılar ve bu baskılara karşı gösterdiği direnç, takip ettiği dış politikalar çerçevesinde açıklanmaya çalışılacak, ayrıca bu politikaların savaşın seyrine etki eden yönleri ve Türkiye açısından sonuçları değerlendirilecektir.
Keywords : İkinci Dünya Savaşı, Türkiye, Dış Politika, İsmet İnönü