TROİA’DAKİ YAPAY LİMANLAR VE SU MÜHENDİSLİĞi: BİR JEO-ARKEOLOJİK ÇALIŞMA HİPOTEZİ

Authors : Eberhard ZANGGER, Serdal MUTLU

Pages : 541-590

View : 17 | Download : 12

Publication Date : 2015-05-01

Article Type : Research Paper

Abstract :Mısır, Suriye, Filistin, Yunanistan ve Hitit dönemindeki Ön Asya’da hidrolik sistemlerin keşfi, Geç Bronz Çağı’nda bile insanların hidrolojik çevrenin iyileştirilmesi konusunda pek çok bilgi sahibi olduğunu göstermiştir. M.Ö. 2. binyılda mühendisler gölleri ve bataklıkları kurutmak, nehirleri kanallara yönlendirmek veya yönünü değiştirmek, su rezervuarları inşa etmek ve devasa ölçekte liman havuzları kazmak için yöntemler geliştirmişlerdir. Aynı zamanda bu havuzlara tatlı su basarak çökeltinin birikmesini engellemek için de yollar icat etmişlerdir. Bu makalenin yazarları, Pilos’taki Nestor Limanı örneği temelinde tatlı suyla dolan yapay bir liman için genel bir hidrolik sistem önerip, bu yaklaşımı Troia’nın aşağısındaki taşkın havzasında kalıntıları günümüzde de görünen, doğal çevreye yapılmış suni müdahalelere uygulamaktadırlar. Troia’da insan yapımı hidrolik bir sistemin nasıl işlemiş olabileceği konusunda bir hipotez geliştirip, Troia’da kuru kızak yoluyla Ege Denizi’yle bağlantılı olan, tatlı suyla dolu yapay bir liman havzası olmuş olabileceğini öne sürmektedirler. Karadeniz’e giden gemiler kara üzerinde önce 150 metre boyunca Troia ovası içlerine doğru, sonra da 300 metre limana doğru çekilince Gökçeada’nın etrafından dolaşarak yolu 50 kilometre uzatmak zorunda kalmıyorlardı ve tehlikelerle dolu Çanakkale Boğazı’na giriş de kolaylaşmış oluyordu. Böylece gemiler Troia Limanı’nın bu yapay havuzundan doğrudan Çanakkale Boğazı’nın güney kıyısı boyunca akan ters akıntıya giriyor ve Karadeniz’e doğru yolculuklarında önemli bir avantaj elde etmiş oluyorlardı.
Keywords : Troia, Pilos, Yapay Limanlar, Su Mühendisliği, Geç Bronz Çağı, Denizcilik, Çanakkale Boğazı