Self-Handicapping and Its Impact on Mental Health

Authors : Yeter Üzar Özçetin, Duygu Hiçdurmaz

Pages : 145-154

Doi:10.18863/pgy.13806

View : 12 | Download : 10

Publication Date : 2016-01-24

Article Type : Review Paper

Abstract :Kendini sabote etme davranışı, bireyin bir işi ya da görevi yerine getirebilecek kapasitede olmasına rağmen, bu işi başarıyla yapıp yapamayacağına yönelik endişe yaşaması ile karakterizedir. Bireyin başarısız olma olasılığından kendini korumak amacıyla başarısızlık durumlarını yeteneklerinden ziyade performansındaki sorunlara bağlama eğilimi göstermesini tanımlamaktadır. Bireyler performanslarını önemsediklerinde, ancak başarı olasılıklarından şüphe ettiklerinde, benliklerini korumak amacıyla kendini sabote etme davranışları sergilemektedirler. Kendilerini sabote eden kişiler başarılarını içselleştirerek, başarısızlıklarını ise dışsallaştırarak benliklerini korumaya çalışmaktadırlar. Bu durum bireylerin her iki durumda da yani hem başarısızlıklarında hem de başarılarında kendilerini iyi hissetmelerine hizmet etmektedir. Kendini sabotaj zamanla bireyin kişilik özelliği haline gelmektedir ve birey benliğini koruyabilmek, başarısızlıkları ile yüzleşmekten kaçınmak için olumsuz baş etme davranışı olarak bu stratejiyi sürekli olarak kullanmaktadır. Bu durum problemlerin gerçekçi şekilde değerlendirilmesini ortadan kaldırmakta, gerçekçi olmayan değerlendirmeler sonucunda sorunun çözümlenememesine neden olmaktadır. Kendini sabotaj zamanla birlikte bireyin yaşam doyumunun ve içsel motivasyonunun azalmasına, uyumsuzluk, olumsuz duygulanım, somatik semptomlar ve alkol ve madde kullanımı gibi olumsuz alışkanlıklarının artmasına neden olmaktadır. Sonuç olarak kendini sabotaj performansı engellemekte ve performans kaybı uyum ve psikolojik iyi olma üzerinde olumsuz etkilerde bulunmaktadır. Kendini sabote etme davranışlarının ortaya çıkmasını önlemek için yapılması gereken en önemli yaklaşım, benliğin güçlendirilmesidir.
Keywords : Kendini sabote etme, öz yeterlilik, ruh sağlığı