Sekte ve Kırâat İlmindeki Yeri

Authors : Hafize DİNÇOĞLU

Pages : 747-764

Doi:10.26791/sarkiat.1130262

View : 14 | Download : 6

Publication Date : 2022-08-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Sekte kelimesi, sözlük ve terim anlamıyla farklı alanlarda farklı anlamlarda kullanılmaktadır. Sekte’nin temel anlamında, konuşmayı, terennümü, nağmeyi, tilaveti, yaşamı, çalışan bir organın akışını bir süre kesintiye uğratma manası bulunmaktadır. Terimsel anlamıyla meşhur olduğu alan ise kırâat ilmidir. Sekte, Kur’an tilavetinde kelime veya harfin telaffuzu ve seslendirilmesi esnasında, “nefes almaksızın kısa bir süre sesi kesmek” demektir. Sekte, iki kelime arasında uygulandığı gibi, bir kelimede yer alan iki harf arasında da uygulanmaktadır. Fakat sektenin nerelerde ve hangi durumlarda uygulandığına dair kırâat imamları arasında bir ittifak bulunmamaktadır. Sekte’nin, tamamen seslendirme ve fonetik bir farklılık ile ilgili bir olgu olduğu bilinmektedir. Sekte’nin uygulanmasına neden olarak, anlam bozukluğunu önlemek ve harflerin daha belirgin bir şekilde telaffuzunu sağlamak gibi aklî, dilsel ve fonetik gerekçeler gösterilmektedir. Bütün bu tespitler sektenin mahiyetiyle birlikte kırâat ilmindeki yerini gündeme getirmektedir. Uygulamada sektenin zorunlu olmaması, eda gerekçeleri ve delilleri dikkate alındığında, sektenin tamamen tevkîfî bir uygulama olduğunu söylemek güçleşmektedir. Bu nedenle çalışma, sekte ve kırât ilmindeki yerinin ne olduğu konusunu ele almaktadır.
Keywords : Kuran, Kırâat, Tecvîd, Sekte, Fonetik, Tevkîfî