Şeyh Ahmed Antalyavî’nin Tecvîde Dâir Risâlesinin Tecvîd İlmi Açısından Değerlendirmesi

Authors : Naim AVAN

Pages : 76-111

View : 13 | Download : 10

Publication Date : 2022-05-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Kur’ân-ı Kerîm’in Allah kelamı olması, dilinin Arapça olması, tertîl ile okunması gerektiğini bildiren âyetler ve Kur’ân’ın tertîl ile okunması gerektiğine dair emir, birtakım kuralların gelişmesini beraberinde getirmiştir. Kur’ân lafzının oluşturulmak istenen manaya göre şekillenmesi ve dizilmesi de insert ignore into journalissuearticles values(nazmı); buna tesir etmiş ve onun, belirli kurallara göre tilâvetinin gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Âyetlerin Tefsîri ve yorumlanmasında da manaya etki eden bu kuralların/kıraatlerin mühim bir payı vardır. Kıraatlerin sağladığı bu hususiyet, klasik Tefsîr kaynakları arasında kıraat-tefsîr bağlantısının önemli bir yere sahip olduğunu göstermektedir. Tecvîd, harflerin sıfât ve mahreçlerine uyarak Kur’ân’ın güzel okunmasıdır. Tanımdan da anlaşıldığı üzere tecvîdin konusu Kur’ân’dır. Kur’ân’ın ilk vahyinden itibaren tecvîd kuralları uygulanmakla birlikte; ilk başta tecvîd ilmi diye bir kavram yoktur. Tecvîd ilminin ilk defa terim olarak yer alması takribi hicrî üçüncü asrın sonuna, ıstılâhî manasıyla meşhur olması ve etkin bir şekilde kullanılması hicrî dördüncü asra, hatta daha kapsamlı eserlerin verilmesi hicrî beşinci asra denk gelmektedir. Sonraki yıllarda, tecvîdle ilgili eserler telif edilmeye devam edilmiştir. Bu noktadan yola çıkarak bu çalışmada Şeyh Ahmed Antalyavî’nin telif ettiği bu eser tecvîd ilmi açısından ele alınarak değerlendirmesi yapılacaktır. 
Keywords : Kıraat, Kurân, Tecvîd, Tefsîr, Antalyavî