BİRİNCİ DÜNYA SAVAŞI’NDA HİCAZ İSYANI VE “ARAP TALEPLERİ”NİN ULUSLARARASI DÜZLEMDE MÜZAKERESİ

Authors : Enes Demir

Pages : 173-206

Doi:10.55773/tda.1255158

View : 73 | Download : 114

Publication Date : 2024-06-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Osmanlı Devleti’nin çok uluslu yapısı içerisindeki unsurlardan biri olan Araplar, 19. yüzyılın sonlarından itibaren milliyetçilik akımının etkisinde kalmışlardır. Bu süreçte yabancı devletlerin Araplara yönelik propagandaları ve bağımsız Arap devletinin kurulması yönündeki teşvikleri, Birinci Dünya Savaşının başlamasıyla daha da artmıştır. Özellikle İngiltere, Arapların yaşadığı geniş bir coğrafyanın yönetimini vadettiği Mekke Emiri Şerif Hüseyin’i, Osmanlı Devleti’ne isyan etmeye ikna etmiş ve neticede Haziran 1916’da Hicaz İsyanı başlamıştır. Osmanlı Devleti’ni, Birinci Dünya Savaşı’nda ek bir gaile olarak uğraştıran bu isyan, Osmanlı Devleti’nin mağlup olup bölgedeki hâkimiyetini kaybetmesiyle yeni bir siyasi sürece kapı aralamıştır. Böylece savaş sonunda Şerif ailesi, kendilerine verilen sözlerin tutulmasını istemiş ve Paris Barış Konferansı’na taleplerini sunmuştur. Birçok azınlık unsurun Osmanlı topraklarından pay almak için mücadele ettiği bu ortamda Şerif ailesinin talepleri, uluslararası siyasette “Arap Talepleri” haline dönüştürülmüştür. Ancak coğrafyanın şekillenmesinde İngiltere ve Fransa’nın belirleyici olduğu ve Arap taleplerinin büyük ölçüde geçersiz bırakıldığı görülmektedir. Bu makalenin amacı da Şerif ailesinin Hicaz İsyanı karşılığındaki taleplerinin Paris Barış Konferansı’nda nasıl bütün Araplar adına dile getirildiğini ortaya koymak ve hedeflerine ne denli ulaştıklarını tarafların bakış açılarını dikkate alarak tespit etmektir. Arap talepleri ve Batılı devletlerin tutumlarının karşılaştırılmalı ele alındığı çalışmada, nitel analiz yöntemi kullanılmış; yerli ve yabancı literatürden istifade edilmiştir.
Keywords : Osmanlı Devleti, Şerif Hüseyin, İngiltere, Paris Barış Konferansı, Arap Talepleri