NÂMÎ’NİN İKİ GAZELİNE GÖRE ESKİ ŞİİR (VÂDİ-İ KÖHNE) İLE YENİ ŞİİR (VÂDİ-İ TÂZE) ARASINDAKİ FARKLAR

Authors : Ismail Güleç

Pages : 63-83

View : 17 | Download : 36

Publication Date : 2014-06-02

Article Type : Research Paper

Abstract :17. yy. Klasik Türk şiirinin kendini aşmaya ve yenilik arayışlarına başladığı dönemdir. Bu yüzyılda yaşamış birçok şair şiirlerinde yeni tarzlar denemişlerdir. Şiirde yenilik arayan şairlerden biri de Ahmet Nâmî Efendi’dir. 1600’de Niğde’de doğan Ahmet Nâmî klasik medrese tahsili gördükten sonra Anadolu’nun muhtelif şehir ve kasabalarında müderrislik ve kadılık görevlerinde bulunmuş, azledildikten sonra da öldüğü 1673 tarihine kadar kendisini bütünüyle tasavvufî bir yaşama adamıştır. Nâmî, şiirde özgün bir üslûp oluşturmaya çalışmıştır. Farklı bakış açılarıyla yazdığı şiirlerini Hüsn-i Hakîkî ve Hüsn-i Mecâzî olmak üzere iki ayrı divanda toplamıştır. Bu, Nâmî’yi devrinin özgün ve yenilikçi şairleri arasına sokan bir diğer özelliğidir. Nâmî devrindeki edebî gelişmelerin ve değişimlerin farkında olan bir şairdir. 17. Asırda başlayan arayışlar ve yeni denemeleri göstermek için aynı vezin ve kafiyede iki gazel yazmıştır. Köhne ve taze olarak isimlendirdiği bu iki gazel, bize Nâmî’nin yeni şiirden ve yeniliklerden ne anladığını göstermesi bakımından oldukça önemlidir. Biz bu çalışmamızda, bu iki gazel üzerinden klasik şiirimizdeki yenileşme çabalarını görmeye ve izlemeye çalışacağız.
Keywords : Nami, 17 Yüzyıl Türk Edebiyatı, Sebk i Hindî