Kur’ân-ı Kerim’de Çevre Bilincine Dair Bazı Ahlâkî Esaslar

Authors : Mustafa GÜVEN

Pages : 139-162

Doi:10.20493/bt.07395

View : 18 | Download : 12

Publication Date : 2015-07-05

Article Type : Other Papers

Abstract :Kur’ân-ı Kerim’de, çevre ile ilgili ayetleri incelediğimiz zaman doğrudan veya dolaylı olarak, ayetleri üç çerçevede tahlil edebileceğimizi gördük. Birincisi, yer, gök, yağmur, bulut, ırmaklar, dağlar, canlı varlıklar şeklinde yani genel hatları ile evrenden bahseden ve niçin yaratıldığını anlatan ayetler. İkincisi, insanın evrenle ilişkisini konu edinen ve evrendeki bu genel işleyişin insan hayatına sunduğu katkıyı ele alan ayetler. Üçüncüsü ise, israf, denge, ölçü, aşırılıklardan kaçınma, haddi aşma, adalet, kıst, sırat-ı müstakim gibi kavramlarla insan hayatına çeki düzen veren ve eşyadan yararlanırken “hikmetli olma” gibi hususlar üzerinde duran ayetler. Bunlara ilave olarak ruhun, bedenin, çevrenin, aklın, zihnin, duyguların, nefis ve iradenin korunmasını isteyen ayetleri de bu kategoride değerlendirmek mümkündür. Şunu unutmamak gerekir ki insan, ne kadar kendisi ile barışık olursa, o ölçüde evren ile dolayısıyla çevre ile barışık olur. Kendisi ve çevresi ile barışık olan bir insanın ise, gelecek nesillere bırakabileceği en büyük mirasın başında “çevre bilinci”nin geldiğini söylememiz gerekir. Bu nedenle biz, bu makalemizde, Kur’ân’ın insana sunduğu çevre bilinci ve ortaya koyduğu bazı ahlâkî temelleri üzerinde duracağız.
Keywords : Kurân, Çevre, Ahlâk, İlâhî denge, İsraf, Ölçü