Çağdaş İran Edebiyatı Öykü: LALE

Authors : Arif Aytekin

Pages : 81-90

View : 17 | Download : 13

Publication Date : 2018-12-10

Article Type : Other Papers

Abstract :Sabahın erken saatinde bulutlar dağılırken sinsi soğuk bir rüzgâr esiyordu. Ağaçların altında kuru yapraklar birikmişti ve hala taze olan yapraklar zaman zaman havada kavisler çizerek yere düşüyordu. Bir grup karga gürültü ve karmaşayla belirsiz bir maksada doğru gidiyordu. Uzaktan köy evleri, birbirlerinin üzerine dizilmiş kibrit kutularını andıran kapısız ve siyah pencereli geçici mevsimlik evler gibi görünüyordu. Gri bıyık ve sakallı, diri ve canlı olan Hudadat sert adımlar atıyor, damarlarında yeni, taze bir güç hissediyordu. Bakışları, ıslak caddeye ve dümdüz uzayan ovaya yöneliyordu. Rüzgâr hafiften tenini okşarken, ağaçlar ona dans ediyor gibi geliyordu.  Kargalar onun için mutluluk haberleri getiriyor,  bütün doğa ona ter-ü taze ve güler yüzlü görünüyordu. Koltuğunda dantel işlemeli bohçayı sımsıkı tutuyor, gözleri parlıyordu. Her adım attığında, güçlü ayak bilekleri bol ve siyah şalvarının altından görünüyordu. Elbisesi gök mavi ve külahı sarı keçe idi. [1] Türkçe’de Tanrıverdi kelimesine karşılık gelebilen özel bir tür kişi ismi.
Keywords : Dil, Sosyoloji