TÜRKİYE’DE KONAKLAMA VERGİSİ: ULUSAL DÜZEYDE UYGULANMASI ÜZERİNE ELEŞTİREL BİR YAKLAŞIM

Authors : Onur UÇAR, Emine AYRANCI

Pages : 347-361

Doi:10.51945/cuiibfd.996325

View : 18 | Download : 11

Publication Date : 2021-12-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Konaklama vergisi, 7194 sayılı kanunca değerli konut vergisi ve dijital hizmet vergisiyle birlikte Türk vergi sistemine dahil edilen üç vergi nevinden birisidir. Verginin, 2020 yılı itibariyle yürürlüğe girmesi öngörülmüş olsa da küresel çapta etkili olan Covid-19 salgınının etkisiyle, uygulanması birer yıl olmak üzere iki kez ertelenmiştir. Sonuç olarak vergi, 2019 yılı sonunda yasalaşmasına rağmen 1/1/2022 tarihine değin uygulanamayacaktır. Her ne kadar konaklama vergisinin yasalaşması yakın geçmişe dayanıp, uygulanması ise yakın geleceğe ertelenmiş olsa dahi esasında söz konusu verginin Türkiye gündemindeki yeri daha eskilere, 2004 yılına değin uzanmaktadır. İl Özel İdaresi ve Belediye Gelirleri Kanun Tasarısı’nda yer alan fakat o dönemlerde yasalaşmayan konaklama vergisine dair ilgili Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin alt komisyon raporlarından sağlanan çıkarımlara göre, verginin yasama bünyesinde oluşan ve gelişen iradesinde ön plana çıkan niteliği mahalli oluşudur. Konaklama vergisinin mahalli niteliği, başta Avrupa ve Uzak Doğu ülkeleri olmak üzere, dünya uygulamalarıyla ve bu konudaki hakim görüşle örtüşmesine rağmen, 7194 sayılı kanunla ihdas edilen aynı adlı verginin mahalli olma vasfından tamamen sıyrılarak ulusal vergi niteliği kazandırıldığı görülmektedir. Nihayetinde konaklama vergisine hayat veren hükümler, mukayeseli hukukta istisnailik teşkil eder hale gelirken, ulusal hukukta, başta çevre temizlik vergisi olmak üzere benzer vergi uygulamalarını düzenleyen hüküm ve gerekçeleriyle bağdaşmamaktadır.
Keywords : Konaklama Vergisi, Mahalli, Ulusal, Belediye, İl Özel İdare