SIGMUND FREUD’DA DİNİN KÖKENİ VE MAHİYETİ MESELESİ

Authors : Serdar Atalay

Pages : 184-201

Doi:10.30627/cuilah.1421648

View : 162 | Download : 100

Publication Date : 2024-06-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Tanrı inancı, teistik dinlerce felsefi, psikolojik, sosyolojik, olgusal vb. boyutları barındıran bir bütünlük olarak görülmektedir. Bu inanış, evrenin varlığını açıklama ve mevcut olgusal/bilimsel yapıyı anlamlandırma bakımından felsefi/metafiziksel; belli nitelikleri haiz bir bireyin zihinsel ve duygusal süreçleriyle doğrudan ilişkili olması itibariyle psikolojik; inanmış toplulukların ortak hareketinin temel motivasyonunu teşkil etmesi açısından da sosyolojik çalışmaların konusu olmuştur. Ancak onun mahiyetinin bu yönlerden herhangi birine indirgenmesi ve buna dayanılarak ilgası tutarsızlık oluşturur. Sigmund Freud (1856-1939), Tanrı inancının olgusal temelden yoksun olduğunu ve nevrozun yansıması olarak psikolojik bir süreç sonucunda ortaya çıktığını iddia etmiştir. Psikanalitik yöntemin bulgularını da teorisine dayanak kılmıştır. Ancak bu yöntem de kendisinin başka bir teorisidir. Buna göre bir teorisini başka bir teorisiyle açıklama yoluna gitmiştir ki, bu durum dinle alakalı teorisinin güvenirliliği bakımından ciddi bir problemdir. Bu makalede, Sigmund Freud’un Tanrı ve din ile alakalı görüşleri irdelenmekte; yönteminin indirgemeci ve argümantatif açıdan problemli, teorisinin de bu gerekçelerle kabul edilemez olduğu savunulmaktadır.
Keywords : Din Felsefesi, Tanrı, Din, Ödipus Kompleks, Nevroz