ATIŞ- VE AYTIŞ- SÖZCÜKLERİNİN ART VE EŞ ZAMANLI DEĞERLENDİRMESİ

Authors : Dilek HERKMEN

Pages : 649-661

Doi:10.32321/cutad.916609

View : 17 | Download : 12

Publication Date : 2021-12-01

Article Type : Research Paper

Abstract :Türkiye Türkçesi genel sözlüklerinde atış- ve aytış- madde başlarında “tartışmak” karşılığının ortak olduğu görülür. TDK Türkçe Sözlük ve Kubbealtı Lügati’nde atış- “tartışmak” anlamıyla yer alır. Aytış- maddesi için TDK Türkçe Sözlük ve Kubbealtı Lügati ortak olarak “halk şairleri belli bir ayak çerçevesinde karşılıklı atışmak” anlamını verirler. Fakat TDK Türkçe Sözlük aytış- maddesine “tartışmak; münakaşa etmek” anlamını da ekler. Bu maddeyi Kubbealtı atış-, TDK Türkçe Sözlük aytış- şekliyle alır. Bu değerlendirmeden ayt- fiili ile at- fiilinin türevlerinin anlamlarının karıştığı dikkati çeker. Atış- ve aytış- eylemleri art zamanlı olarak değerlendirildiğinde atış- eyleminin Divânü Lügati’t-Türk’te “herhangi bir şeyi atmak; atmakta yarışmak” anlamıyla yer aldığı, zamanla anlam alanını genişleterek “söz atmak, suç atmak” kullanımları ile varlığını sürdürdüğü görülür. Divânü Lügati’t-Türk’te aytış- eylemi “barışmak; birbirlerine sormak” anlamlarıyla sözlükte madde başı olarak yer alır. Sonrasında “hâl, hatır sormak; birbirlerine sormak; kendi aralarında konuşmak; söyleşmek” anlamlarıyla eserlerde yer alır. Bu eylemin Anadolu sahasında kullanım alanı dardır. Öndamaksıllaşmış şekli ile daha çok kullanılan aytış- eyleminin Osmanlı Türkçesi dönemi eserlerinde tespit edilememesi, atışma sözcüğünün at- kökünden geldiğini düşündürmektedir. Bununla birlikte aytışma sözcüğünün güncelleme yoluyla atışma şeklini alması da kuvvetli bir ihtimaldir.
Keywords : Atışmak, Aytışmak, Atışma, Anlam Değişmesi, Etimoloji, Güncelleme