Tek Oy Farkıyla Çıkabilen Olmayacak Bir İçtihadı Birleştirme Kararı

Authors : Bilge UMAR

Pages : 509-514

View : 23 | Download : 16

Publication Date : 2014-07-01

Article Type : Research Paper

Abstract :Yargıtayımızın tarihinde, çıkmamış olması gereken kararların, hatta içtihadı birleştirme kararlarının her nasılsa çıkabilmiş bulunduğunun örnekleri çoktur. Bu gibi örneklerin başında, öğreti yapıtlarında oybirliğiyle eleştirilen, 25.4.1945 günlü, E. 21 K. 9 sayılı İçtBK gelir (RG 28.7.1945, No. 6069). Bu İçtBK, görevsizlik veya yetkisizlik kararı verilmesi hâlinde, uyuşmazlığın esası hakkında henüz karar verilmediği ve dâvacının davayı görevli/yetkili mahkemeye taşıyıp orada esası hükme bağlatmak hakkı bulunduğu halde, sanki onun haksızlığı şimdiden tesbit edilmiş gibi, yargılama harç ve giderlerinin (vekâlet ücreti dâhil) ona yükletilmesi gerektiği yolundaydı ve bu çözümü reddeden HMK m. 331 f. II yürürlüğe girinceye kadar, yâni yarım yüzyılı aşkın zaman boyunca, uygulandı. Yargıtayın, HMK yürürlüğe girinceye kadar, yerleşmiş içtihadıyla kabul ettiği “Kısmî dâva açan kişi alacağının geri kalanını ayrıca talep hakkını saklı tuttuğu açıklamasında bulunmamışsa o geri kalan bölümden feragat etmiş sayılır” içeriğindeki çok haksız ve dayanaksız, ancak mahkemelerin üzerindeki ezici iş yükünü bir miktar hafifletmeye yarayabilecek çözümü benimsemiş içtihadı dahi yeni HMK m. 109 f.III ile tarihe gömülünceye kadar, nice hak kaybına yol açarak, uygulandı.
Keywords :