الاتجاهُ الصُّوفيُّ في شِعرِ المَهْجَرِ مُكّوِّنَاتُهُ ومَلامِحُهُ

Authors : Abdelkarim A M SOLIMAN

Pages : 207-253

Doi:10.21054/deuifd.588071

View : 11 | Download : 14

Publication Date : 2019-07-07

Article Type : Research Paper

Abstract :Bu çalışma, Arap Mehcer Şiirinde tasavvuf olgusunu ele almaktadır. Mehcer edebiyatçıları tasavvufu, bağlanacakları bir inanç, uygulama yapacaklar bir yol, teorileri, felsefeleri ve fikirleriyle okuyacakları bir miras olarak tanımışlardır. Bunun yanı sıra değişik çevreleri özellikle de kendisinden etkilendikleri batı çevrelerini etkisi altına alan ve doğal olarak dinleriyle ortak özellikler taşıyan ruhsal, gaybi eğilimlerin tesiri altında kalmışlardır. Emerson, William Blake, Whitman ve diğerlerinin eliyle ortaya çıkmış olan bu ruhsal ve gaybi dürtülere olan eğilim, ruhu önüne katıp sürükleyen maddenin gücü karşısında insanın ruhsal dengesini araştırmayı hedefliyordu. Tüm bunlar şairliğin özüne yansımış, dolayısıyla bu şairler tasavvufu; bir davranış biçimi ve inanç olarak yaşamışlar ve onu hem kültür hem de düşünce şeklinde temsil etmişler; Ulûhiyet, varoluş ve insanla ilgili görüşlerini de bu perspektiften dile getirmişlerdir. Araştırma iki temel bölüm şeklinde gerçekleşmiştir. Birincisi; bu türü meydana getiren unsurlar/bileşenlerdir. Bu bölümde; ruhsal gurbeti ve kültürel etkenleri ele aldım. “Doğu kültürü, Hıristiyanlık dini ve Batı kültürü” İkincisi; göze çarpan özellikler. Bu bölümde; 1- Göç ve izlenen yol.  2- Gurbete çıkış ve içine kapanma- inzivaya çekilme. 3- Tasavvufi zühd. 4- Nefisle mücadele. 5- Marifet ve marifete giden yol. 6- Vusul ve Fena. 7- Vahdet-i vücut. 8- Rıza ve gönül huzuru. 9- Dua ve Yakarış. 10- Sofi Sembol.
Keywords : Yöneliş, Sufi, Gurbet Şiiri, Özellikler