Abdullah Salâhî’nin Mir’ât-ı Esmâ Risâlesi

Authors : Fatma Nur Yoldaş

Pages : 283-315

Doi:10.21054/deuifd.1356165

View : 63 | Download : 67

Publication Date : 2024-06-28

Article Type : Research Paper

Abstract :Abdullah Salâhî 18. asırda yaşamış bir Osmanlı mutasavvıfı ve şairi olup Cemâleddin Uşşâkî’nin halifelerinden birisidir. Abdullah Salâhî’nin “Mir’ât-ı Esmâ” adlı risâlesi sâliklere telkin edilen esmâların anlamlarının, onların kalplerinde tasavvur olması ve usûl-i esmânın sâliklere yardımcı olması itibariyle kaleme alınmıştır. Çalışmamızın konusunu oluşturan Abdullah Salâhî’nin “Mir’ât-ı Esmâ” risâlesinde nefis mertebelerinde zikredilen “La ilâhe illallah, Allah, Hû, Hak, Hay, Kayyûm ve Kahhâr” isimlerinin anlamları üzerinde durulmuş, nefis mertebelerinden bahsedilmiş ve sâliklerin sülûkların zorluklarına katlanmasının zor olması sebebiyle bu yedi isme “Fettah, Vâhid, Ahad, Samed ve Allah” isimleri ilave edilerek bu esmânın manaları risâlede açıklanmıştır. Abdullah Salâhî’nin “Mir’ât-ı Esmâ” risâlesini çalışmamızın sebebi genellikle atvâr-ı seb’a hususunda çalışmalar ele alınırken, Allah’ın isimlerinin şerhi hususunda akademik çalışmaların pek kaleme alınmamış olmasıdır. Bu çalışmada Abdullah Salâhî’nin kısaca hayatı tanıtıldıktan sonra risâlenin tahlili yapılacak, Salâhî’nin “Mir’ât-ı Esmâ” isimli risâlesi günümüz alfabesine aktarılacaktır.
Keywords : Tasavvuf, Abdullah Salâhî, Mirât ı Esmâ, Atvâr ı Seba, Zikir