KLASİK ŞİİRİMİZDE HALLÂC-I MANSÛR

Authors : Ömer DEMİRBAĞ

Pages : 1-12

View : 55 | Download : 15

Publication Date : 2018-08-20

Article Type : Research Paper

Abstract :Özet Hallâc-ı Mansûr ; tarihte, tasavvuf kültüründe, sanatta, edebiyatta ve şiirde önemli yeri olan sembol bir kişiliktir. İslâmiyet’i kabulden sonra Türklerin medrese ve tasavvufla tanışmasıyla dîvân edebiyatımız gelişti. Böylece, İslâm medeniyetinin yetiştirdiği birçok rûh ve mânâ büyüğü gibi Hallâc-ı Mansûr da klasik edebiyatımızda işlenmeye başlandı. Seyyid Nesîmî tarzında çılgınca bir coşkunluğu dillendiren şairler Hallâc-ı Mansûr ’u bir kahraman olarak görürken, Yûnus Emre gibi rûh dinginliğine ermeyi ideal edinenler, onu, sadece bir kıyas unsuru olarak görmekteydi. Kimi dîvân şairlerinde ise Hallâc-ı Mansûr , şiirde verilmek istenen mesajı tamamlamada veya söz sanatını icra etmede yalnızca bir figür idi. Demek oluyor ki dîvân şiirimizde Hallâc-ı Mansûr ’u karşı üç farklı yaklaşımdan söz etmek mümkün. Yakın zaman ve günümüz edebiyatında ise, Hallâc-ı Mansûr ’un daha seyrek, daha savruk bir biçimde konu edildiğini söyleyebiliriz. Yine de onu ciddiye almak bakımından Necip Fazıl KISAKÜREK ’i ve Asaf Halet ÇELEBİ ’yi özgün birer çıkış olarak değerlendirmek yanlış olmayacaktır. Bu yazı, Hallâc-ı Mansûr ’un klasik şiirimizdeki görüntüsü üzerine bir tefekkürü hedeflemektedir.
Keywords : Tasavvuf, Hallâc ı Mansûr