BAHAETTİN KARAKOÇ’UN ŞİİRLERİNDE GELEGEN/YAYILGAN İMGE VE GÖRÜNGÜ DÜZEYLERİ

Authors : Emine Sığınır, Veysel Şahin

Pages : 1181-1194

Doi:10.18069/firatsbed.1495938

View : 166 | Download : 201

Publication Date : 2024-09-18

Article Type : Research Paper

Abstract :Türk şiirinin Ak Saçlı Beyaz Kartal’ı olarak bilinen Bahaettin Karakoç, Türk şiirinde önemli bir yere sahiptir. Gerek fikirleriyle gerekse de yaşamış olduğu coğrafyadan kaynaklı, özgü(r)n bir şiir algısı oluşturur. Dilin sınırlarını zorlayan şair, yeni çağrışım değerleri ve zihin tasarısı oluşturarak estetik ve ahenkli şiirler ortaya koyar. Şair, şiirlerine imgeler aracılığıyla yeni mana değerleri yükler, söylenmeyen ve ifade edilemeyen duygulara tercüman olur. Karakoç’un çok geniş bir kelime hazinesi vardır. O, şiirlerinde ayırt etmeksizin bütün kelimeleri kullanır. Şair, Türkçeyi adeta bir rahvan at gibi kanatlandırarak şiirlerine boyut kazandırır. İmge oluştururken benzetmelerden, alışılmamış bağdaştırmalardan, sembollerden, soyut ve somut kavramlardan yararlanır. Karakoç’un şiirlerinde imge türlerinden gelegen/yayılgan imgelere rastlanır. Estetik yönden en önemli imge türü olan gelegen-yayılgan imgeler, Bahaettin Karakoç’ta varlık ve nesnelerin kendi ben’inin yeniden tasarlanması şeklinde görülür. Özgün benzetmeler ve çağrışımlar kuran şair, gelegen-yayılgan imgeler ile yeni zihinsel tasarılar oluşturur. Şiirsel betimlemeler kurarken şair; tabiat, aşk, gurbet, ölüm, zaman gibi temaları gelegen/yayılgan imgeler ile iç içe geçirerek yeni çağrışım değeri oluşturur.
Keywords : Bahaettin Karakoç, imge, şiir, gelegen