HAYDAR ERGÜLEN’İN ŞİİRİNDE BEDENİN SIĞINAĞA DÖNÜŞMESİ

Authors : Ceyda BADANKA

Pages : 329-342

View : 21 | Download : 19

Publication Date : 2019-12-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Modern Türk şiirinin 1980 kuşağı imge şiiri anlayışının önde gelen şairlerinden biri olan Haydar Ergülen (d. 1956) dönem içindeki çabası, girdiği tartışmalar ve en önemlisi de yayımladığı nitelikli şiir kitaplarıyla kuşak şiirinin yeni renkler kazanmasında, şiirin estetik düzeyinin yükselmesinde önemli rol oynamıştır. Ergülen’in bütün şiir kitaplarında ev imgesini görmekteyiz. Onun evi/evleri içe dönük, kişisel ve psikolojiktir. Ergülen’de ev, Bachelard’ın Mekânın Poetikası kitabında belirttiği gibi mutluluk, düş kurma, yalnızlığını yaşama, kısacası içtenlik mekânı olarak görülmektedir. 1980 kuşağı şairleri açık havaya çıkmamayı tercih ederler. Şehrin bireyi yok ettiği ve yığınlaştırdığı kamusal alanı terk ederek eve ve kendi içlerine çekilirler. Haydar Ergülen de kırılgan ve ince ruhlu yapısı ile sokağı sevse de şiir için eve kapanmak gerektiğini savunan bir şairdir. Şehrin korunaksızlığı diğer insanlar gibi Ergülen’in de birçok nesne veya canlıya sığınma ihtiyacını doğurmuştur. Fakat tüm bu sığınaklar bir gün korunaklılığını yitirecektir ve insan sonunda kendi gövdesine ve ruhuna kapanacaktır. İnsanın en korunaklı yeri kendisidir.
Keywords : mekan, ev, idil, nar, gövde