ALİ SALÂHADDİN’İN ŞİİRLERİNDE EHL-İ BEYT SEVGİSİ

Authors : Davut ERTEM

Pages : 339-355

Doi:10.28981/hikmet.1072949

View : 19 | Download : 20

Publication Date : 2022-04-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Temel karakteristik özelliğini İslâm kültüründen alan, İslâmî Türk edebiyatı ya da Türk İslâm edebiyatı olarak da adlandırabileceğimiz Klâsik Türk edebiyatının dinî-tasavvufî konuları işleyen nazım türleri incelendiğinde Hazreti Peygamber sevgisinden sonra en çok Hazreti Ali’nin şahsında Ehl-i Beyt sevgisinin işlendiği görülür. Çünkü Hazreti Ali Peygamberimizin damadı, Hazreti Hasan ve Hazreti Hüseyin’in babası olması hasebiyle Müslümanların nazarında büyük bir değer atfedilen aynı zamanda dinî ilimlere ve tasavvufî manada ledün ilmine sahip, cesaret ve kahramanlık timsali olan önemli bir şahsiyettir. Hazreti Ali’ye olan bağlılık, Hazreti Hüseyin’in Kerbela Hadisesi’nden duyulan acı ve Ehl-i-Beyt’e duyulan derin muhabbet, Klâsik Türk edebiyatında öteden beri işlenegelen temalar olmuştur. Bu makalede öncelikle XIX. yüzyılın sonları ile XX. yüzyılın başlarında yaşamış dinî-tasavvufî Türk edebiyatının önemli temsilcilerinden olan, Dîvân şiir geleneğine bağlı kalmakla beraber Tanzimat sonrası ortaya çıkan yeni şiir anlayışından da etkilenen Salâhî mahlaslı Ali Salâhaddin Yiğitoğlu’nun hayatı, şairliği ve eserleri ile ilgili bilgi verilmiştir. Ardından Aşkın Ses’i adlı Dîvân’ındaki Türkçe ve Farsça şiirleri ile Sebîlü’r-Reşâd mecmuasında yayımlanmış bir şiirinde işlediği Ehl-i Beyt sevgisi ele alınmış ve incelenmiştir.
Keywords : Salâhî, Aşkın Sesi, Farsça Şiirler, Sebîlür Reşâd, Ehl i Beyt