MANDATORY MEDIATION IN THE LIGHT OF HIGH COURT DECISIONS IN TURKISH LAW

Authors : Derya BELGİN GÜNEŞ

Pages : 514-526

Doi:10.21492/inuhfd.706364

View : 18 | Download : 12

Publication Date : 2020-12-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Türk hukukunda 2017’de iş uyuşmazlıklarında, 2018 yılında ise ticarî uyuşmazlıklarda arabuluculuğa başvuru, dava açmadan önce zorunlu hale getirilmiştir. 2018 yılında aynı zamanda, Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu’na eklenen 18/A maddesi ile zorunlu arabuluculuk hakkında genel bir düzenleme de yapılmıştır. Bu çalışmada, söz konusu yeni kanunî düzenlemelerden sonra yüksek mahkeme kararlarına yansımış olan sorunlar ele alınmaktadır. Öncelikle kanun koyucu tarafından kullanılan “dava şartı olarak arabuluculuk” kavramının yerine “zorunlu arabuluculuk” kavramını neden tercih ettiğimiz açıklanmıştır. Kavram sorunundan sonra, yeni getirilen düzenlemelerin içeriği konusuna genel bir bakış yapılmıştır. Daha sonra Anayasa Mahkemesi’nin, iş uyuşmazlıklarında zorunlu arabuluculuk hükümlerinin anayasaya aykırılığı iddiası ile yapılan başvuruyu reddettiği kararı irdelenmiştir. Ardından da, itirazın iptali davası, menfi tespit davası, hem tüketici uyuşmazlığı hem de ticarî uyuşmazlık niteliğindeki davalar, davaların yığılması ve karşı dava bakımından arabuluculuğa başvurunun zorunlu olup olmadığı hakkında verilen Bölge Adliye Mahkemesi ve Yargıtay kararları işlenmiştir. Belirtilen yüksek mahkeme kararlarından yola çıkarak bu hususlarda zorunlu arabuluculuğa başvurunun mümkün olup olmaması hakkındaki kanaatlerimiz de belirtilmiştir.
Keywords : Zorunlu Arabuluculuk, Dava Şartı, İş Uyuşmazlıklarında ve Ticarî Uyuşmazlıklarda Arabuluculuk, Menfi Tespit Davası, İtirazın İptali Davası