THE NEO-FOLKLORE STYLE IN A ROTARU’S TRIO FOR VIOLIN, PIANO AND CELLO “INO-2”.

Authors : Natalia DJALİLOVA

Pages : 85-91

Doi:10.22252/ijca.656283

View : 16 | Download : 20

Publication Date : 2019-12-27

Article Type : Review Paper

Abstract :Bu çalışmada, tez çalışmasının bir parçası olan piyano Trio “Üç piyano Trio“INO” adlı esere yer verilmiştir. Ayrıca piyano performansının özellikleri bu makalede tartışılmıştır. Bu araştırma, öncelikle bu bileşimin stil özelliklerini belirlemeyi ve bestecinin yaratıcılığındaki büyük önem taşıyan neo-folklor yönünün karakteristik özelliklerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. “INO-2” üçlüsü, besteci tarafından 2004 yılında kızı Elizabeth'e adanmıştır.  “Keman&Piyano” sonatının armonik yapısına dayanılarak yaratılan bu eser, hacim olarak eşit olmayan iki bölümden oluşmaktadır ; Recitativ ve Allegro scherzando . İkinci bölüm, çalışmanın dramatik ve dinamik merkezi olarak adlandırılabilir. İlki bir tür prolog olan eser, neo-folklorizm tarzı ile üçlünün her iki bölgesinde de kendini göstermektedir. İlk bölümde, doina ve ballads türlerinin halk sözleri bulunmuştur. Bu türler, stanza formunda (5 stanza + Coda ), melismatik yönünden zengin ritimde, varyasyon tonlarında farklı tonlarda görülmektedir. Eserde kullanılan modern kompozisyon yazım tekniği, 20. yüzyılın sonları ve 21. yüzyılın başlarındaki modern müziğin karakteristik özelliği olan asimetrik sisteme hitap etmektedir. İkinci bölümün neo-folklorik tarzı, V. Rotaru tarafından, genel işareti olan aslorik erkek danslarının taklitinde vurgulanmıştır. Danslar, yedi sekiz, iki sekiz, altı sekiz, dört sekiz dizisini içermektedir. Ayrıca, bir bas akorunun karakteristik formülünde veya onaltıncı virtüözik geçişlerinde kendini göstermektedir. Yazarın, piyano bölümünde en sık yapılan bir zil dokusunun taklit edilmesine hitap ettiği de belirtilmeye değer görülmüştür.   Bu kompozisyondaki neo-folklorizm tarzı, hem klasik topluluk dokusu hem de yenilikçi yazma teknikleriyle uyumlu bir şekilde birleşmektedir. Her iki durumda da, piyano ve yaylı çalgıların birleştirilmesi için çeşitli polifonik teknikler önemli bir rol oynamaktadır. “INO-2” üçlüsü, Moldova ve yurtdışında konser ve öğretmenlik uygulamalarında talep edilen, yaratıcı tezatlıklara sahip parlak bir kompozisyondur ve bu nedenle profesyönel sanatçılar (Inna Saulova, Nadezhda Kozlova ve Olga Uhno) tarafından kerelerce çalınarak hak ettiği noktaya ulaştırılmıştır. Bu çalışmada, gelişme bağlamında, 20. yüzyılın ikinci yarısında Rus müziğindeki en parlak stili olarak bilinen neo-folklor yönü ele alınmıştır.
Keywords : V Rotaru, oda topluluğu, stil özellikleri, neo folklor, polifonik teknikler