Kur’an-ı Kerim’de Terâdüf-Te’kîd İlişkisi

Authors : Ahmet DAĞ

Pages : 381-400

Doi:10.34082/islamiilimler.823326

View : 21 | Download : 17

Publication Date : 2020-11-09

Article Type : Research Paper

Abstract :İki veya daha fazla kelimenin aynı anlamı ifade etmesine terâdüf, bir kelime veya cümleyi lafız yahut anlamca pekiştiren ögelere te’kîd denilmektedir. Bir anlam için birden fazla kelimenin bulunmasının birçok hikmet ve faydasi bulunmaktadır. Sözü etkili kılması ve pekiştirici öge olması bu faydalardan birisidir. Arap dilinde bir anlamı vurgulamanın birçok yöntemi vardır. Bunlardan bir de eş anlamlı kelimeleri kullanmak suretiyle yapılan vurgu çeşididir. Kur’an-ı Kerim’de bulunan eşanlamlı kelimeler beş farklı üslûp ile varid olmaktadır. Birbirinden farklı bu kullanım şekilleri şunlardır: 1. Peşpeşe, atıfsız gelen müterâdif kelimeler, 2. Kendi müterâdifine atfedilen sözcükler, 3. Bir kelimenin kendi müterâdifi için “hâl-i müekkide” formatında kullanıldığı üslûp, 4. Benzer ayet ve bağlamlarda (lafzî müteşabih ayetlerde) gelen eşanlamlılar, 5. Farklı ayet ve farklı bağlamlarda varid olan eşanlamlı kelimeler. Bu beş kategoriden ilk üçünün doğrudan te’kid ile ilişkisi bulunmaktadır. Bu makalede, Kur’an-ı Kerim’de müterâdif kelimelerle nasıl te’kîd yapıldığı ve bu konunun kendi içerisindeki kategorileri örneklerle beraber ele alınmaktadır.
Keywords : Kuran, LAfız, Mana, Teradüf, Tekid