EBU’L-HASAN HARAKÂNÎ’DE HOŞGÖRÜ VE İNSAN SEVGİ / Tolerance and Human Love of Ebu’l-Hasan Harakâni

Authors : Ruhattin YAZOĞLU

Pages : 0-0

Doi:10.17050/kafifd.204012

View : 26 | Download : 14

Publication Date : 2014-04-24

Article Type : Other Papers

Abstract :İnsan, toplum içinde yaşayan bir varlıktır. Bir arada yaşamaya ihtiyaç duyar. Bu ihtiyaç psikolojik olduğu kadar, sosyal ve iktisadî bir gereksinimdir. Bu gereksinimler çeşitli milletlerin, farklı dinlerin, ideoloji ve sistemlerin insanlar arasında kabulünü sağlar. Ebu’l-Hasan Harakânî için bireysel ve toplumsal anlamda dirlik ve düzenliliği kurmanın en önemli yolu hiç şüphesiz, insaniyetçiliktir. Onun düşüncesindeki “insan değeri” ve “insanlık” kavramları, hem Türk insaniyetçiliğinin temelleridir, hem de dil, din, ırk ve mezhep bölüntülerine karşı çıkan evrensel bir nitelik taşımaktadır. Dolayısıyla, Tanrı aşkıyla dolu olan ve bu aşkın topluma yansımasıyla insan sorunlarının çözülebileceğine inanan Harakânî’yi hümanist olarak tanıtmanın yanlış olacağı kanaatindeyiz. Biz bu çalışmamızda Harakânî’ye “insaniyetçi” düşünür, öğretisine de “insaniyetçilik” demenin daha uygun olacağını ortaya koymaya çalıştık.
Keywords : Harakânî, Hoşgörü, İnsan, Sevgi