Ev Sözcüğü İle Kurulan Birleşik Sözcükler

Authors : Yasemin Çelik

Pages : 1214-1225

Doi:10.33437/ksusbd.1541759

View : 76 | Download : 93

Publication Date : 2024-12-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Ev, Köktürkçe eb sözcüğünden gelmektedir. Türkçenin tarihi gelişim süreci içerisinde bu sözcüğün Uygur Türkçesinde ev, Karahanlı Türkçesinde ew, Harezm Türkçesinde ew/ev, Kıpçak ve Çağatay Türkçesinde ev ve Türkiye Türkçesinde ev biçiminde değişime uğrayarak son biçimini aldığı görülmektedir. Eski Türklerde eb “ev” sözcüğünün “büyük ve süslü çadır, çerge” anlamına gelen otağ sözcüğü ile ilişkilendirildiği hatta Orhun Yazıtlarında eb sözcüğünün yazımında (ince) b sesinin bu çadır/ev biçiminde resmedilen bir simgeyle ifade edildiği görülmektedir. Buradan da Eski Türkçe döneminden itibaren ev sözcüğünü genellikle etrafı ve üstü kapalı, korunaklı bir yapıyı karşıladığı anlaşılmaktadır. Bu çalışmada Türkiye Türkçesinde ev sözcüğü ile oluşturulan birleşik sözcükler üzerinde durulmuştur. Buna göre Türkçe Sözlük’te beyt/beyit, daire, dar, ev, hane, konak, konut, mekân sözcüğü ile kurulan birleşik yapılar ve bunların “mekân” ve “mekân” anlamı dışındaki kullanımları gösterilmiştir. Bu çalışmayla ev sözcüğü üzerine çalışma yapacak araştırmacılara bir katkı sağlanması amaçlanmıştır.
Keywords : : Ev, Birleşik Sözcükler, Mekân, Anlam Bilgisi