İbn Bîbî, Selçuknâme

Authors : Suat KAYMAK

Pages : 339-342

View : 14 | Download : 12

Publication Date : 2015-10-20

Article Type : Conference Paper

Abstract :Anadolu’da XIII. yüzyılın son çeyreğinden itibaren, edebî yönü ağır basan türün tamamen dışında, “asıl tarih yazıcılığı” olarak tanımlanan bir tarih yazım türü ortaya çıkmıştır. Bu türün ilk örneği de Nâsiru’d-dîn Huseyn b. Muhammed b. ‘Alî el-Ca‘ferî er-Rugadî el-Munşî insert ignore into journalissuearticles values(öl. 684/1285’ten sonra); yani bilinen adıyla “İbn Bîbî el-Muneccime” tarafından kaleme alınan elEvâmiru’l-‘Alâ’iyye fî’l-umûri’l-‘Alâ’iyye insert ignore into journalissuearticles values(bundan sonra: el-Evâmir); isimli Farsça eserdir. İbn Bîbî, Moğol istilâsı sebebiyle Horâsân’dan Anadolu’ya göç ederek Selçuklu devletinin hizmetine giren İranlı bir aileye mensup edip ve tarihçidir. Kaleme aldığı el-Evâmir, Türkiye Selçuklu Devleti tarihinin en önemli kaynağı olup, özellikle Sultan II. Kılıç Arslan insert ignore into journalissuearticles values(1155-1192); döneminin sonlarından itibaren verdiği bilgilerle Selçuklu tarihinin önemli bir devresini aydınlatması bakımından son derece mühimdir. Eser, 1192-1280 yılları arasındaki yaklaşık 90 yıllık bir dönemi ele almaktadır. Bununla birlikte müellifin hadiselere bizzat şahit olduğu 1232 yılından sonraki bölüm, eserin en önemli kısmıdır.
Keywords : İbn, Bîbî, Selçuknâme