Osmanlı Günümüze Eczacılık Mevzuatının Gelişimi

Authors : Mahmut TOKAÇ

Pages : 23-23

View : 16 | Download : 9

Publication Date : 2013-09-01

Article Type : Research Paper

Abstract :Osmanlı döneminde eczacılarla ilgili ilk nizamname insert ignore into journalissuearticles values(tüzük); 1853 yılında çıkartılmış olan Nizamname-i Eczâciyan’dır. Ana ilkeler bakımından Fransız Eczacılık Kanunu’na benzerlik göstermekle beraber, gedik uygulaması gibi Osmanlı eczacılığına özel hükümler de taşımaktaydı. İkinci nizamname 1861 yılında yayımlanan Beledî İspençiyarlık San’atının İcrasına Dair Nizamname’dir. Bu nizamname ile ilk defa eczacılık bağımsız bir sanat ve meslek olarak resmen kabul edilmiş ve eczane sınırlamasını kaldırmıştır. Nizamname 1927 yılına kadar yürürlükte kalmıştır. Cumhuriyet döneminde ilk kanun 1927 yılında TBMM’de kabul edilen 964 sayılı Eczacılar ve Eczahaneler Hakkında Kanun’dur. Bu Kanun eczane sayılarında sınırlama getiriyordu. Kanunun uygulamasında yaşanan ciddi sıkıntılar nedeniyle kısa sürede bu kanuna da muhalefet yapılmaya başlandı ve eczacılar taraftarlar ve karşıtlar olarak iki gruba bölündü. 1953 yılında kabul edilen 6197 sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkındaki Kanun’la eczane sınırlaması tekrar kaldırılmıştır. Bu durum başta eczacılar tarafından sevinçle karşılanmışsa da 1980’lerden sonra hızla artan eczane sayısı karşısında sınırlamanın tekrar getirilmesi talepleri dillendirilmeye başlamıştır. 2003 yılından itibaren bu bildiri sahibinin içinde bizzat bulunduğu bir süreç sonunda 2012 yılında 6197 sayılı yasada değişiklik yapılarak eczane sınırlaması tekrar getirilmiş oldu. Bu bildiride Osmanlıdan günümüze eczacılık mevzuatında yaşanan “gel-git”ler ve son değişiklik sürecinde yaşananlar aktarılacaktır
Keywords : Osmanlı, Eczacılık, Mevzuat