HANSEN’İN EVLATLARI: AVRUPA’NIN SON CÜZZAM HASTANESİ SAKİNLERİNİN HİKAYESİ

Authors : Serap SARIBAŞ

Pages : 229-240

Doi:10.33406/molesto.626893

View : 16 | Download : 15

Publication Date : 2020-02-05

Article Type : Research Paper

Abstract :Dünya çapında sosyal ve toplumsal bir hastalık olarak kabul edilen “Cüzzam”, “Lepra”, “Hansen” hastalığı “Mycobacterium Leprae” basilinin neden olduğu kronik ve enfeksiyonel bir hastalıktır. Bilinen en eski deri hastalıklardan biri olan cüzzam hakkında Mısır, Çin ve Hindistan’da yazılı kaynaklar mevcuttur fakat Haçlı Seferleri süresince, hastalığın Doğu’dan Avrupa’ya doğru yayıldığı görüşü hakimdir. Orta Çağ’da salgın halini alan cüzzam hastalığı; “Günah-Bedel”, “Sebep-Sonuç” çerçevesinde değerlendirip; hastaların bedenlerindeki damga/stigma olarak algılanmıştır. Hastalığın etiyolojisinde en önemli faktör olan toplumsal bakış açısı ise, cüzzamlıların tecrit edilerek, özel kıyafetler giydirilerek kimi zaman, kıyafetlerinin üzerinde büyük bir “L” harfi taşıyarak, kimi zaman da zil ve çan çalarak dolaşmalarına sebep olmuştur.  Orta Çağ’da filizlenen hastaları damgalama ve hastalığın bir takım; “kirlenme, çürüme ve bozulma” gibi kelimelerle özdeşleştirilmesi, hastalığın kendisini bir metafor haline getirmiştir. Ognjen Spahic tarafından yazılan “Hansen’in Evlatları” başlıklı eseri, Avrupa’nın son cüzzam hastanesinde on iki cüzzam hastasının yaşam mücadelesini ele alırken, hastalığın sonucu olarak meydana gelen fiziksel bozukluklarla, hastalığın patolojisi olan dışlayıcı ve itici karakterinin, toplumsal bağlamda algısını gösterir. Aynı zamanda, eser, cüzzamlı bedenler üzerinden alegorik bir üslupla, Romanya Devrimi öncesine ve sonrasına değinerek paralel bir ilişki kurar. 
Keywords : Tiçhileşti Cüzzam Hastanesi