Yeniden Yazma Pratiklerinde Yücenin İnşası

Authors : Anıl ÜNAL

Pages : 85-91

Doi:10.33817/muhakeme.823353

View : 16 | Download : 15

Publication Date : 2020-12-26

Article Type : Review Paper

Abstract :Bu makale yeniden yazma pratiklerinde, yüce olanın yazın mevcudiyetinin olanağını araştırmaktadır. Jean François Lyotard’ın telaffuz ettiği biçimi ile yeniden yazma post modern edebiyatın alımlanmasında kurucu bir kavram olarak anlaşılıyor olsa da, bu pratiğin aslında yazının kendisi kadar eski olduğu da iddia edilebilir. Ancak bir tekrar mekaniği, izden ime geçişi mümkün kılmaktadır. İmgeden sembole geçiş yazıyı mümkün kılan olanak olarak, düşünceye geçişi de taahhüt altına almaktadır. Sözgelişi on binlerce yıl boyunca aynı mağara duvarındaki resimlerin üzerinden geçerek resimleri canlı tutan ressam da; esrarını mesneviden aldım diyen ya da iambic pentameter ölçüsü ile sone yazan şair kadar yeniden yazma pratiğini gerçekleştirmektedir. Bu deneme yazının dolayımında anonimleşen yazar ile burada ve şimdinin algısının taşıyıcısı olarak maddi anlamda kendisine mahkûm yazar imgelerinin yazın uzamdaki karşılaşmalarının yarattığı bitimsizliği yücenin inşası olarak ele alıyor. Bu karşılaşma için yeniden yazım bir olanak yaratmaktadır. Bu, gerçek olandan düşsel olana geçişin yarattığı bir yazınsal olanaktır. Geçiş, ontolojik anlamda maddesel olanın düşünsel olana aktarımıdır. Bu aktarım yeniden yazımın yazarları arasında bir geçişliliği mümkün kılar. Makale bu yazın olayı Jorge Luis Borges ve Nathaniel Hawthorne üzerinden betimleyerek işaret ediyor. 
Keywords : Jorge Luis Borges, Nathaniel Hawthorne, yeniden yazım, yüce, Alef