Bireyden Topluma Uzanan Yozlaşmanın İronisi: Joseph Conrad’ın Zafer Romanı

Authors : Vedi AŞKAROĞLU

Pages : 827-836

View : 7 | Download : 9

Publication Date : 2020-11-25

Article Type : Research Paper

Abstract :İnsanın anlam arayışı ve kendini evrende konumlandırma uğraşı; nesne-insan, insan-insan ve insan-toplum açısından evrensel bir anlamlandırma dizgesinin ortaya çıkışını sağlar. Dünyanın merkezinde bulunması gereken insanın icat ettiği düzene, yaşama, uygarlığa yenik düşmesinin en önemli göstergelerinden biri nesnenin/maddenin insandan daha önemli görülmesidir. Romanlarını hem tecrit edilmiş mekanlar olarak denizlerde hem de sosyalleşmenin gözlemlenebileceği çok uluslu kentlerde kurgulayan Polonya asıllı İngiliz yazar Joseph Conrad, bireyin anlatısını sunarak, insan doğasının betimlemesini yapar. Bireyi, toplumun içinde karşılıklı bir ilişki bağlamında ele alarak dış dünya ile insan ruhu arasındaki çatışmayı, bireyin kendi ruhunun derinliklerinde kendine dönük bakışını, çıkmaza giren varoluş sancısını irdelemeye çabalar. Zafer romanında, çocukluğundan beri insanlara karşı güvensiz olarak yetiştirilmiş Axel Heyst karakterini kurgulayarak, Batı ve Doğu ikilemini, insanın yalnızlık içindeki davranışlarını, inzivayı ve toplum içindeki ilişkilerini irdeler. Romanda neredeyse hiçbir ideal kişilik kurgulamadan sadece gerçekçi bir biçimde insan davranışlarını ve onların iç dünyalarında duyumsadıklarını göreceli bir tarafsı- zlıkla ortaya koymaya çalışan Conrad, yine de zıt kutuplar şeklinde iyi ile kötü, doğa ile kent, uygarlık ile vahşet gibi izlekleri karşılaştırma olanağı sunar. Romanda yalnızlık, yabancılaşma, aşk, nefret, açgözlülük, şiddet, yardım ve ihanet izlekleri öne çıkarılarak bireyin penceresinden genel insanlık tablosu çizilir. Bu makalede, ironik biçimde Zafer olarak adlandırılan romanın başkişisi Heyst, diğer kişilerle birlikte, olay örgüsüyle bağlantılı bir biçimde çözümlenmektedir
Keywords : Zafer, Heyst, Yabancılaşma, Şiddet, İnsan Doğası