ARŞİV BELGELERİ IŞIĞINDA ATATÜRK DÖNEMİ (1920-1938) TÜRKİYE-İSVİÇRE İLİŞKİLERİ

Authors : Elif Çakmak

Pages : 1-16

Doi:10.18221/bujss.1405459

View : 45 | Download : 94

Publication Date : 2024-09-26

Article Type : Research Paper

Abstract :“Diplomasi” Türk Dil Kurumu Sözlüğüne göre uluslararası ilişkileri düzenleyen antlaşmalar bütünü olarak tanımlanır. Aynı zamanda yabancı bir ülkede ve uluslararası toplantılarda ülkesini temsil etme işi, güç bir görüşme sırasında gösterilen ustalık ve beceriklilik olarak tanımlanmıştır. Değişen dünya şartları, yaşanan siyasi, askeri, ekonomik dönüşümler sonucunda yaşanan savaşlar ülkeleri barışçıl yollarla devletlerarası ilişkileri geliştirmeye yöneltmiştir. Savaş yolu ile istediğini elde edemeyen ülkeler geliştirmiş oldukları diplomasi ile elde etme yolunu tercih etmişlerdir. Türkiye’de kurulduğu günden beri bu uluslararası kuruluşlar arasında yer almaya çalışmıştır. Türkiye’nin Atatürk Dönemindeki dış politika hedeflerinin ve uluslararası ilişkilerinin yürütülmesine hâkim olan düşünce, kendi kaderine hâkim olan Millî bir Türk Devleti olmaktır. Bu temel düşünce doğrultusunda Millî Mücadele Hareketi’nin başlıca amacı Misak-ı Millî sınırları içinde bağımsız ve egemen bir Türkiye yaratmaktır. Cumhuriyet’in ilanının ardından yeni Türk Devleti, bir yandan iç düzende resmî kurumsal organizasyonunu yeniden inşa ederken, bir taraftan uluslararası alanda kendini kabul ettirmeye çalışırken, diğer taraftan da ilişkide bulunduğu devletlerle iyi geçinmeyi amaç edinmiştir. Yeni Türkiye Cumhuriyeti Devleti, dış politikada Mustafa Kemal Atatürk’ün “yurtta sulh, cihanda sulh” ilkesi doğrultusunda bir siyaset anlayışını benimsemiştir.
Keywords : DİPLOMASİ, TİCARET, KANUN, ELÇİLİK