DİLBİLİMSEL DÖNÜŞ
Authors : Azmi Aydın
Pages : 143-166
Doi:10.53844/flsf.1515164
View : 60 | Download : 33
Publication Date : 2024-12-16
Article Type : Research Paper
Abstract :Dilbilimsel dönüş terimi, 1950’lerde ilk kez Bergmann tarafından dile getirilmiştir. Bu terim, yirminci yüzyılın başında ortaya çıkan Viyana Çevresi ve Wittgenstein’ın Tractatus adlı çalışması ile ilişkilendirilmektedir. Dilbilimsel dönüş terimi, temel olarak, felsefenin problemlerinin dilsel olduğu ve bunların çözümlenmesinin de dilin mantıksal analiziyle yapılacağını işaret eder. Ancak, bu dönemde Wittgenstein’dan önce gelişen ve onu da etkileyen Mach ile simgeleşmiş ortodoks ve muhafazakar bilim ve felsefe anlayışlarına karşı, doga bilimlerinin yöntemlerini öne çıkaran, siyasal eğilimleri de olan bir akım söz konusudur. Bu akım zamanla, bilim ve felsefeyi metafizik ve teolojiden temizlemeyi amaç edinen Viyana Çevresine dönüşmüştür. Wittgenstein’ın Tractatus adlı eserinde de bu akımın etkisi söz konusudur. Ayrıca, dilbilimsel dönüşümün başlangıcı konusunda iki farklı görüş vardır. İlk grup, Wittgenstein’ı görürken, örneğin Dummett Frege’yi görür. Bu makalemiz, dilbilimsel dönüş teriminin kökenini, nasıl ve ne şekilde ortaya çıktığını ortaya koymaya çalışmakta ve dil felsefesi açısından yeni araştırma olanaklarını aramaktadır.Keywords : Dilbilimsel dönüş, dil felsefesi, mantıksal olguculuk, Viyana Çevresi, bilimsel felsefe