Mu‘tezile’nin Hüseyniyye Ekolünün Dünyevî Aslah Konusuna Yaklaşımı

Authors : Orhan Şenel KOLOĞLU

Pages : 7-27

Doi:10.26570/isad.409839

View : 19 | Download : 23

Publication Date : 2018-03-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Allah’ın insan için en iyi olanı yapmasını ifade eden aslah düşüncesi Mu‘tezile’nin önemli ilkelerinden biri olmakla birlikte, aslahın kapsamı üzerinde Mu‘tezîlîler ihtilâf etmişlerdir. Basra Mu‘tezilesi’nin aslahı sadece dinî konularda geçerli kabul edip dünyevî konularda kabul etmemesine karşın, Bağdat Mu‘tezilesi hem dinî hem de dünyevî alanda geçerli kabul etmiştir. Ancak Basra Mu‘tezilesi’nin son dönemlerinde ortaya çıkan Hüseyniyye ekolü, aslahın dinî konular yanında dünyevî konularda da geçerli olduğunu söyleyerek Bağdat Mu‘tezilesi’nin görüşünü kabul etmiştir. Onlara göre Allah’ın dinî olsun dünyevî olsun her alanda aslahı yapmaya yönelik motivi (dâî) bulunmaktadır. Hüseynîler’e göre motivin varlığı fiilin varlığını zorunlu kıldığı için dünyevî konularla ilgili aslah da kaçınılmaz olarak meydana gelecektir. Buna karşın Basra Mu‘tezilesi’nin ana damarını temsil eden Behşemiyye ekolü ise dünyevî aslahın vâcip kabul edilmesinin sonu olmayan şeyin varlığa gelmesini gerektirdiğini, böyle bir şeyin ise imkânsız olduğunu söyleyerek dünyevî aslahın vücûbiyetini reddetmiştir. Konuya Hüseyniyye ekolünün bir taraftarı olarak yaklaşan İbnü’l-Melâhimî Behşemîler’in bu temel itirazını, sonu olmayan şeye motivin taalluk etmeyeceği ilkesinden hareketle reddeder. Zira motiv ancak özü itibariyle varlığa gelmesi mümkün olan şeye taalluk edebilir. Sonu olmayan şeyin ise varlığa gelmesi özü itibariyle mümkün olmadığı için hiçbir zaman buna motiv taalluk etmeyecek dolayısıyla da sonu olmayan şeyin varlığa gelmesi ihtimali asla gündeme gelmeyecektir. Ancak İbnü’l-Melâhimî’nin konuya yaklaşımındaki en özgün nokta her iki ekolü uzlaştırma teşebbüsüdür. Zira Basra ekolü her ne kadar dünyevî aslahın vâcip olduğunu söylemese de, Allah’ın buna yönelik motivi olduğunu kabul ettiklerinden dünyevî aslahın mutlaka varlığa geleceğini söylemiş olmaktadırlar. Diğer taraftan Bağdat ekolü ise dünyevî aslahın özünde vâciplik değeri bulunmadığını, dünyevî aslahın sadece Allah’ın cömertliği açısından vâcip olduğunu söylemektedirler. Yani Allah dünyevî aslahı, dünyevî aslah özünde vâcip olduğu için değil, cömert olduğu için yapmaktadır. Böylelikle her iki ekol de özünde vâcip olmayan bir şeyin sırf buna yönelik motiv bulunduğu için mutlaka varlığa geleceğini söylemiş olmaktadırlar.
Keywords : Basra Mutezilesi, Bağdat Mutezilesi, Behşemiyye, Hüseyniyye, aslah, motiv dâî