Tip 2 Diyabetik Hastalara Verilen Diyabet Eğitiminin İçeriği ve Hastaların Hastalık Tutumu

Authors : Sevgin SAMANCIOĞLU, Ekrem BAKIR, Uğur DOĞAN, Ayşe KARADAĞ, Ecem ERKAN, Ayfer AKTÜRK, Mihrap İLTER, Cihat AKTÜRK

Pages : 1-5

View : 30 | Download : 9

Publication Date : 2017-01-10

Article Type : Research Paper

Abstract :Tip 2 Diyabetik Hastalara Verilen Diyabet Eğitiminin İçeriği ve  Hastaların Hastalık Tutumu   Özet (≤250 KELİME) Amaç: Bu çalışmada, Türkiye’nin Güneydoğu bölgesinde dahiliye klinik hemşireleri tarafından  verilen diyabet eğitiminin içeriği ve bu hemşirelerin bakım verdiği diyabet hastalarının hastalık  tutumunu belirlemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı desende planlanan araştırmanın  yürütülmesi için Gaziantep Üniversitesi Etik Kurul onayı alınmıştır. Araştırmaya, Ocak-Mart 2015  tarihleri arasında Güneydoğu bölgesinde bulunan beş kurumun dahiliye kliniklerinde “Tip 2  Diyabet” tanısı almış hastalar ile bu hastalara bakım veren hemşireler gönüllülük esasına dayanarak  dahil edilmiştir. Araştırmada hasta ve hemşireler için ayrı formlar kullanılmıştır. Hastalar için Türkçe  geçerlik ve güvenirlik çalışması Özcan (1999) tarafından yapılan “Diyabet Tutum Ölçeği” (DTÖ) ve  “Hasta Tanıtıcı Form”, hemşireler için “Diyabet Eğitimi Değerlendirme Formu” kullanılmıştır. Verilerin  analizinde tanımlayıcı istatistikler yapılmıştır. Bulgular: Çalışmaya alınan hemşirelerin %70.8’inin  kliniklerinde baktığı Tip 2 diyabet hastalarına diyabet eğitimi verdiği ve verilen eğitimin %85.1  oranında bireysel eğitim olduğu belirlenmiştir. Aynı kliniklerde bakım alan hastaların hastalık tutumu değerlendirildiğinde; hastaların %95.5’i hastalığı ile ilgili negatif tutuma sahiptir ve DTÖ toplam puanları 2.07±0.42’dir. Tüm alt boyutlardan alınan puan ortalamasına bakıldığında, en düşük tutumun 0.85±1.13 ile “Hasta Otonomisine Karşı Tutum”, en yüksek tutumun 3.06 ±1.00 ile “İnsüline Bağımlı Olmayan Diyabetin Ciddiyeti” olduğu belirlenmiştir. En düşük düzeyde çıkan “Hasta  Otonomisine Karşı Tutum” alt boyutu ile diyabet tedavisi ve kontrolü için diyabetlilerin bireysel  yönetime bakışı, rol ve sorumluluklarını algılama ve kabul etme düzeyleri değerlendirilmektedir. Bu alt boyutta ortalamanın düşük olması nedeniyle hastaların bireysel hastalık yönetimi konusunda başarısız olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Bu çalışma sonuçlarına göre Güneydoğu’da diyabet  hastalarına hemşire tarafından verilen eğitimin etkili olmadığı ve hastaların da diyabetin bireysel yönetiminde iyi olmadığı söylenebilir. Bu nedenle klinik hemşirelerinin diyabet eğitimi gözden geçirilmeli, hastaların hastalık tutumu arttırılmalıdır. Anahtar Kelimeler: (3-5 Kelime):  Diyabet, Hasta Eğitimi, Hemşire, Tutum The Content of Diabetes Education in Type 2 Diabetic Patients and Their Attitude  Towards the Disease   Abstract (≤250 WORDS) Objective:  The aim of this study is to analyse the diabetes education content offered by internal  clinical nurses in the Southeast part of Turkey and to determine the attitudes of the patients  receiving care from these nurses towards the disease. Materials and Method: In order to conduct this descriptive researchethical approval was received from the Ethics Committee of Gaziantep  University. The research included patients diagnosed with “Type 2 Diabetes” and the caregiver  nurses on a voluntary basis at the internal clinics of five institutions located in the Southeastern Region of Turkey between the dates of January-March 2015. In the research, separate forms were  used for the patients and nurses. The patients were applied “Patient Identification Form” and the  Turkish version of the “Diabetes Attitude Scale” (DAS) of which validity and reliability was studied by  Özcan (1999) while the nurses were applied “Diabetes Education Evaluation Form”. For the analysis  of data, descriptive analysis was performed. Findings: It was determined that 70.8% of the nurses offered  diabetes education to patients with Type 2 diabetes under their care in clinics and that 85.1%  of the education was individual education. When the attitude of the patients receiving nursing  care in the same clinics was evaluated, it was seen that 95.5% had a negative attitude towards their  disease and that their total DAS score was 2.07±0.42. When the mean score received from all subdimensions is considered, it was determined that the lowest attitude was on the sub-dimension  of “Attitude Towards Patient Autonomy” with a value of 0.85±1.13 while the highest attitude was  on the sub-dimension of “The severity of Non-insulin Dependent Diabetes Mellitus” with a value  of 3.06 ±1.00. With the “Attitude Towards Patient Autonomy” which received the lowest value, the  attitude of patients with diabetes towards individual management and the levels of their perception  and acceptance of roles and responsibilities regarding the treatment and control of diabetes are  evaluated. It was determined that patients were unsuccessful about individual disease management  due to this sub dimension’s low mean score. Conclusion: In conclusion, it could be said that  education offered to patients with diabetes by the nurses in Southeast Region of Turkey was not  effective and that patients were not adequate regarding the individual management of diabetes.  Therefore, the diabetes education of clinical nurses should be revised and the attitude of patients  towards the disease should be improved. Keywords: (3-5 Words):  Diabetes, Patient Education, Nurse, Attitude.
Keywords : Diyabet, Hasta Eğitimi, Hemşire, Tutum